Αν φανταστούμε την τουριστική αγορά ως μια σκακιέρα, τότε απειλήθηκε η Βασίλισσά μας. Χτυπήθηκε άσχημα αλλά δεν έπεσε, σαν από θαύμα. Έγινε η μεγαλύτερη μετακίνηση πληθυσμού στη σύγχρονη ιστορία της χώρας, χωρίς να «ανοίξει ρουθούνι». Σκεφτείτε, ο μη γένοιτο, να είχε «στραβώσει» κάτι. Θα ήταν άλλη μια ελληνική τραγωδία, μήνα Ιούλιο, και θα έκανε χρόνια να συνέλθει ο ελληνικός τουρισμός.
Η Ρόδος και η Ελλάδα δέχτηκαν «χτύπημα». Όλες οι μαρτυρίες και τα πειστήρια δείχνουν σκοπούμενο δόλο. Εμπρησμούς είχαμε πάντα αλλά εμπρησμός σε συνθήκες κλιματικής κρίσης είναι όπλο καταστροφής. Πολύ δε περισσότερο εμπρησμός σε κορυφαίο τουριστικό προορισμό, τη στιγμή που απογειώνεται η σεζόν. Νομιμοποιούμαστε να αναρωτηθούμε αν η πρόθεση των φυσικών και ηθικών αυτουργών αυτού του εγκλήματος ήταν όχι μόνο να γίνει μεγάλης έκτασης ζημιά αλλά και να προκληθούν θάνατοι τουριστών, πολιτών δυτικών κρατών. Έργο των εισαγγελικών λειτουργών και της ΕΥΠ είναι να το επιβεβαιώσουν ως γεγονός ή να το διαψεύσουν.
Ευτυχώς, ο Θεός έσωσε τη Ρόδο. Και το έκανε με το μόνο τρόπο που σώζει ο Θεός τους ανθρώπους. Με τους άλλους ανθρώπους. Με τους ανθρώπους που έχουν ψυχή. Έτσι σώθηκε η Ρόδος. Καιγόταν το σπίτι του Ροδίτη και κοιτούσε πως θα διαφυλάξει τη ζωή του επισκέπτη, του φιλοξενούμενού του. Πιστός στις αξίες της ροδίτικης φιλοξενία μέσα στην πιο δύσκολη ώρα του και όχι όταν όλα πάνε μια χαρά και διασκεδάζουμε όλοι και είμαστε ανέμελοι. Αυτό όμως θα πει ελληνικό φιλότιμο κι αυτό είναι κάτι που φαίνεται μόνον στα δύσκολα. Αν υπάρχει υπερόπλο που διαθέτουμε ως χώρα αυτή τη στιγμή είναι ακριβώς αυτό το φιλότιμο. Ακόμα και πανίσχυρα κράτη, όπως οι ΗΠΑ και η Ρωσία, βλέπουν τις δασικές πυρκαγιές να καταστρέφουν την Καλιφόρνια και τη Σιβηρία και δεν μπορούν να κάνουν και πολλά, παρά τους ασύγκριτους πόρους και την τεχνολογική ανωτερότητά τους, σε σχέση με μια μικρή (και καταχρεωμένη, μην το ξεχνάμε…) χώρα, που κοιτάζει «να τα φέρνει βόλτα», τόσο όσο.
Κάθε κρίση όμως οδηγεί και σε διάκριση. Αυτό πέτυχε η Ρόδος. Να διακριθεί στα μάτια όλου του κόσμου για το ήθος και την ποιότητα των ανθρώπων της. Αυτών των καθημερινών ανθρώπων που μέσα σε μια στιγμή γίνονται ήρωες και κάνουν τον υπόλοιπο κόσμο να μένει με το στόμα ανοιχτό. Η «καρδιά» της Ρόδου μπορεί να καιγόταν, όμως ταυτόχρονα άνοιξε σαν τριαντάφυλλο και σκόρπισε προσφορά, γενναιοδωρία, ανιδιοτέλεια κι αγάπη. Έτσι γίνονται τα θαύματα. Να τελειώνεις τη δουλειά σου και να τρέχεις να βοηθήσεις όπως μπορείς. Να έχεις από την πιο μεγάλη επιχείρηση του νησιού μέχρι το πιο μικρό μαγαζάκι και να δίνεις ό,τι και όσο μπορείς. Γιατροί να εξετάζουν, εκπαιδευτικοί να ανοίγουν τα σχολεία, υπηρεσίες στο πόστο τους όλη μέρα, πέρα από κάθε ωράριο. Μόνο κάποιοι λίγοι «ήρωες του πληκτρολογίου» έμειναν να θυμίζουν τους συνήθεις προπονητές από την κερκίδα.
Οι Ροδίτες δημιούργησαν αυθόρμητα μια ασπίδα πάνω από το νησί. Κι έδωσαν ένα σπουδαίο παράδειγμα σε όλο τον κόσμο. Τώρα, ο άλλος σηκώνεται από την ασφάλεια και την ησυχία του σπιτιού του στην Αγγλία ή στη Γερμανία και παίρνει το αεροπλάνο να έρθει να βοηθήσει τη Ρόδο, γιατί αγαπάει αυτό το νησί και τους ανθρώπους του. Μπορεί η λέξη «φιλότιμο» να μην υπάρχει σε άλλη γλώσσα, το φιλότιμο όμως είναι μεταδοτικό. Κι αυτό το υπέροχο κίνημα που βγήκε μέσα από τις στάχτες πρέπει να μείνει ενεργό γιατί η «επόμενη μέρα» θα απαιτήσει πολλές δυνάμεις, πολλά μυαλά και πολλά χέρια.
Η Βασίλισσα, χάρη στην ποιότητα και το σθένος του λαού της, παραμένει στο θρόνο της. Ακμαία, ζωντανή και σύντομα, ξανά πανέμορφη. Πάντα φιλόξενη και πάντα φιλότιμη, με την πιο αυθεντική σημασία των λέξεων.
Στο τέλος αυτού του εφιάλτη, το πιο ισχυρό «brand storytelling» της Ρόδου, είναι η αλήθεια πως «ο Θεός σώζει τη Βασίλισσα».
