Η ημέρα της κρίσης δεν είναι πλέον στην εποχή μας μια θρησκευτική δοξασία. Είναι μια πιθανότητα που εγγράφεται στην οικονομία μας και την κοινωνία μας. Μπορεί να είναι ακόμη πολλοί αυτοί που την ξορκίζουν κατηγορώντας ως καταστροφολόγους όσους επισημαίνουν τους τεράστιους κινδύνους που εγκυμονεί η Κλιματική Κρίση αλλά η αλήθεια είναι επιστημονικά τεκμηριωμένη. Αν δεν υπάρξει έλεγχος, αν δεν υπάρξει επένδυση στη βιωσιμότητα σε μακροπρόθεσμο επίπεδο και στην ανθεκτικότητα σε βραχυπρόθεσμο επίπεδο τότε η Κλιματική Κρίση μπορεί να επιφέρει μεγάλα δεινά και δυστυχία.
Οι ακραίες καταστροφές μεγάλης έκτασης σημειώνονται πλέον με ολοένα και μεγαλύτερη συχνότητα. «Είναι η κλιματική κρίση σε πλήρη εξέλιξη» όπως τόνισε αναφερόμενος στα όσα τραγικά συνέβησαν στη Βαλένθια, ο ομότιμος καθηγητής Διαχείρισης Φυσικών Καταστροφών Ευθύμης Λέκκας. Η Ρόδος ευτυχώς στάθηκε πιο τυχερή έχοντας να αντιμετωπίσει μόνον τις υλικές ζημιές που προκάλεσε η “Bora”.
Η Κλιματική Κρίση θα συνεχίσει να απειλεί ζωές και περιουσίες. Αυτό είναι το μόνο βέβαιο. Και δεν είναι μόνο η σφοδρότητα των φαινομένων αλλά και το γεγονός ότι εξαιτίας τους έρχονται στην επιφάνεια όλα τα λάθη και οι παραλείψεις που έχουν προηγηθεί εδώ και δεκαετίες. Η εύκολος λαϊκισμός, η εκλογική παραχολογία, οι ψηφοθηρικές «τακτοποιήσεις» αυθαιρεσιών πλήγωσαν το περιβάλλον. Δεν είναι η φύση που εκδικείται. Είναι ότι ισχύει ο σιδερένιος νόμος της αιτίας και του αποτελέσματος.
Το κακό έρχεται από μακριά. Έχει πολλή προετοιμασία μέσα του, έστω κι αν εκδηλώνεται ξαφνικά. Γι’ αυτό και θα έπρεπε όλο το πολιτικό σύστημα να συναισθάνεται τις διαχρονικές ευθύνες του και να μην εργαλειοποιεί τις φυσικές καταστροφές για πολιτικές σκοπιμότητες. Πλανώνται όσοι πιστεύουν ότι κερδίζουν πολιτικά κάνοντας αντιπολίτευση μέσα στις λάσπες. Όπως εξίσου πλανεμένοι είναι όσοι σπεύδουν να βγάλουν την «ουρά» τους απέξω, όπως συνέβη με την ανεκδιήγητη ανακοίνωση του Υπουργείου Υποδομών για τη Ρόδο. Η «καραμέλα» των αρμοδιοτήτων είναι απλά ντροπιαστική για ένα κράτος που θέλει να είναι σύγχρονο και ευρωπαϊκό. Αρμοδιότητες σημαίνουν πόροι και κονδύλια. Όταν το κεντρικό κράτος είναι εξαιρετικά φειδωλό στην κατανομή των διαθέσιμων πόρων τότε το να δείχνει τη δύσκολη στιγμή προς την πλευρά της αυτοδιοίκησης είναι απλά «άλλοθι» και αναζήτηση εξιλαστήριων θυμάτων για τη δική του αδράνεια.
Παρ’ όλα αυτά ο κίνδυνος και η ευκαιρία πάνε μαζί. Στο βαθμό τουλάχιστον που οι κίνδυνοι συνειδητοποιούνται πραγματικά, τότε μπορούν να ξεπηδήσουν οι σημαντικότερες ευκαιρίες. Τέτοιο είναι το σημερινό momentum. Χρειάζεται μια ευρεία εθνική συναίνεση για να αντιμετωπιστεί μια απειλή που βρίσκεται διαρκώς μπροστά μας. Όσο αυτονόητο είναι ότι πρέπει να υπάρχει εθνική ομοψυχία στην αντιμετώπιση των προκλήσεων στα εθνικά θέματα το ίδιο αυτονόητο πρέπει να καταστεί πως η Κλιματική Απειλή είναι μείζονος σημασίας εθνικό θέμα και δεν χωρούν (παρα)πολιτικά παιχνίδια. Όσο νωρίτερα καταστεί αυτή η παραδοχή κοινός τόπος τόσο γρηγορότερα θα απελευθερωθούμε από κακές πολιτικές πρακτικές που ακολουθούνται δυστυχώς ακόμη και σήμερα και τόσο πιο αποτελεσματική θα είναι η μάχη απέναντι στην Κλιματική Απειλή. Πόλεμος είναι κι αυτός. Κι αν θέλουμε να νικήσουμε πρέπει η ομοψυχία να αποδεικνύεται στο πεδίο των επιχειρήσεων.
