Άγιο Πάσχα, η εορτή των εορτών, η κορωνίδα της Ορθοδοξίας.
Δεν υπάρχει πιο χαρμόσυνο γεγονός στην ανθρώπινη ιστορία. Ούτε μεγαλύτερο ελπιδοφόρο μήνυμα από το μήνυμα της Ανάστασης. «Χριστός Ανέστη και Άδης εσκυλεύθη».
Γιατί βάζει τέλος στη μιζέρια και την σκοτεινή μελαγχολία του αμαρτωλού κόσμου. Γιατί δίνει την ελπίδα της αιώνιας απαρχής. Γιατί διδάσκει αγάπη , ελπίδα, συγχώρεση, ευγνωμοσύνη.
Πέρασμα. Έτσι μεταφράζεται η λέξη Πάσχα από τα εβραϊκά. Το πέρασμα, η μετάβαση από την ζωή στο θάνατο. Από την αρχέγονη αγωνία του ανθρώπου μπροστά στο άγνωστο, γεννιέται η ελπίδα για Ανάσταση.
Δεν είναι Χριστούγεννα, ούτε καλοκαίρι, αλλά κάτι άλλο, περίεργο ενδιάμεσα και συχνά με φόντο έναν άστατο καιρό. Το Πάσχα ήταν πάντα μια προγραμματισμένη χαρά, με την ανεμελιά , τις ανοιξιάτικες αλλεργίες, την σχολική αργία, τον χιλιοπαιγμένο «Ιησού από τη Ναζαρέτ», τον Επιτάφιο με την πένθιμη μπάντα, τον ασπασμό με γνωστούς και αγνώστους μετά το «Χριστός Ανέστη», το αρνί στη σούβλα, το κοκορέτσι , τον Πέτρο Γαϊτάνο…
Το Πάσχα είναι οι παιδικές μνήμες που μας ακολουθούν πάντα. Για τους πολλούς , εκείνους που περιμένουν έξω από την πόρτα των ναών, ανάβουν τις λαμπάδες τους για ένα δεκάλεπτο και τρέχουν βιαστικά στο σπίτι για τη μαγειρίτσα, Πάσχα είναι τα αεροπορικά πακέτα για Βαρκελώνη ή Παρίσι, το πρώτο μπάνιο στη θάλασσα, καμιά συναυλία και το απαραίτητο γυμναστήριο για να σουλουπωθούν, μετά τα «κιλά του Πάσχα».
Το πώς πηδάει ο Έλληνας, από την κραιπάλη στη νηστεία και από την νηστεία στην κραιπάλη… θαύμα!
R.N.B
