126
Δεν έχω λόγια να εκφράσω την θλίψη μου για τον απροσδόκητο χαμό του αδελφικού μου φίλου, Τσαμπίκου Νικολή.
Χθες το βράδυ, ήμασταν παρέα στα Μάσσαρι και όπως πάντα με έκανε να γελάσω με τις πλάκες του και να ξεχάσω τις δυσκολίες και την κούραση των ημερών.
Ο Τσαμπίκος στάθηκε δίπλα μου σε πολύ ιδιαίτερες στιγμές της ζωής μου και δεν μπορώ να ξεχάσω την αγάπη και την στήριξή του, τόσο στο πρόσωπο μου όσο και στην οικογένειά μου.
Θα μας λείψει πολύ ο χαρακτήρας του, η αγάπη του, το χαμόγελο και η μπέσα που τον χαρακτήριζε ως άνθρωπο.
Τσαμπίκο μου, αδερφέ μου, καλό ταξίδι στο αιώνιο Φως.
Δε θα σε ξεχάσουμε ποτέ.
