253
Εκλογές τέλος. Με τα αναμενόμενα και τα απρόβλεπτα. Πάντως σε κάθε περίπτωση δυοπράγματα είναι βέβαια. Η κοινωνία αντιμετωπίζει όλο και με περισσότερη δυσπιστία την πολιτική τάξη, δίνοντας συγκατάθεση εκπροσώπησης πρωτίστως σε πρόσωπα και λιγότερο σε ιδεολογίες ή κομματικές περιχαρακώσεις. Αυτό συνέβη στις εθνικές εκλογές με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να νικά κατά κράτος τον ΑλέξηΤσίπρα, το ίδιο συνέβη και στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Τα πρόσωπα ήταν και πάλι αυτά που έπαιξαν τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Με πιο χαρακτηριστική την περίπτωση του Περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου Γιώργου Χατζημάρκου που έγραψε το εκπληκτικό 66,3%.
Κάλπες ξανά τον ερχόμενο Ιούνιο για τις ευρωεκλογές. Οι οποίες από τώρα μπορεί να υποθέσει βάσιμα κανείς ότι θα είναι μια αναμέτρηση για την “εκλογή” αξιωματικής αντιπολίτευσης καθώς είναι βέβαιο πως ο βασικός πολιτικός συσχετισμός δεν πρόκειται να αλλάξει, τουλάχιστον με τα σημερινά δεδομένα. Για την κυβέρνηση χτύπησε ένα «καμπανάκι» και τα ανακλαστικά του Κ. Μητσοτάκη είναι σε εγρήγορση. Οι διορθωτικές κινήσεις είναι βέβαιες, αν και παραμένει ακόμη δυσεπίλυτος ο γρίφος του κατάλληλου προσώπου για τον συντονισμό του «επιτελικούκράτους» καθώς τα κενά που υπάρχουν έρχονται στην επιφάνεια με δυσάρεστες συνέπειες κατά περίπτωση, από τα Τέμπη μέχρι την Αγχίαλο.
Άδηλο ωστόσο παραμένει το μέλλον για την λεγόμενη κεντροαριστερά. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ουτοπία να ονειρεύονται κάποιοι συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ–ΠΑΣΟΚ. Συνεπώς οι σχέσεις των δύο χώρων θα παραμείνουν όχι απλά ανταγωνιστικές αλλά ουσιαστικά οδηγούνται σε ένα παιχνίδι «μηδενικού αθροίσματος» που σημαίνει «ο θάνατός σου η ζωή μου». Ο Νίκος Ανδρουλάκης μέχρι τις ευρωεκλογές θα πρέπει να πείσει πως είναι κάτι περισσότερο από τον εκφραστή του «κομματικού ΠΑΣΟΚ» έστω και σε υπολειμματική μορφή, όπως και ο Στέφανος Κασσελάκης θα πρέπει να αποφασίσει αν μπορεί να είναι κάτι περισσότερο από τον εκφραστή της ΛΟΑΤΚ+ ατζέντας, έστω και πασπαλισμένης με λίγο Βελουχιώτη, stock options και … Batman.
Με δυο πολέμους στην ευρύτερη γειτονιά μας, οι προκλήσεις για τη χώρα είναι δεδομένες σε όλα τα επίπεδα. Όσο κι αν υπερτιμάται η δύναμη της επικοινωνίας δεν παύει να είναι η πολιτική ουσία αυτή που κάνει στο τέλος τη διαφορά. Στο πεδίο της εφαρμοσμένης πολιτικής κρίνονται όλα και αυτό ισχύει για όλους.
