Επανάληψις, μήτηρ πάσης μαθήσεως, λέει το γνωστό αρχαιοελληνικό ρητό. Όμως στη σύγχρονη Ελλάδα του 21ου αιώνα, τουλάχιστον για τους πιο αντικειμενικούς παρατηρητές των τεκταινομένων, το ρητό θα μπορούσε να παραφραστεί σε «Επανάληψις, μήτηρ πάσης… παθήσεως».
Η πιο χαρακτηριστική επιβεβαίωση της παραπάνω παράφρασης, αποτελούν οι εκλογές στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Έκανα ένα ολόκληρο κύκλο γύρω από τον εαυτό τους για να εκλέξουν και πάλι αρχηγό τον Νίκο Ανδρουλάκη! Το momentum χάθηκε. Οι αιτίες πολλές. Πρώτα απ’ όλα η δυναμική μιας πραγματικής αλλαγής στη φυσιογνωμία και το χαρακτηριστικά του ΠΑΣΟΚ προερχόταν μόνο από την πλευρά του Παύλου Γερουλάνου. Οι δημοσκοπήσεις συμφωνούσαν πως ήταν ο μόνος από τους διεκδικητές που θα μπορούσε να κερδίσει στον δεύτερο γύρο τον Νίκο Ανδρουλάκη. Ωστόσο η αιφνιδιαστική υποψηφιότητα της Άννας Διαμαντοπούλου στέρησε από τον Παύλο Γερουλάνο την ευκαιρία να μπει στον δεύτερο γύρο καθώς και οι δύο μοιράζονταν την ίδια αστική/κεντρώα δεξαμενή ψηφοφόρων. Η ευκαιρία που δόθηκε έτσι στον Χάρη Δούκα, στην πραγματικότητα ήταν η δεύτερη ευκαιρία στον Νίκο Ανδρουλάκη να είναι εκ νέου Πρόεδρος στο ΠΑΣΟΚ. Μπορεί να αλλάξει κάτι αυτή η επανεκλογή; Δύσκολο έως απίθανο. Όπως έλεγε σοφά ο Αϊνστάιν «τρέλα είναι να κάνεις τα ίδια πράγματα ξανά και ξανά περιμένοντας διαφορετικά αποτελέσματα».
Αλλά και στον ΣΥΡΙΖΑ επαναλαμβάνουν τον χειρότερο εαυτό της Αριστεράς, θυμίζοντας τις μάχες στα φοιτητικά αμφιθέατρα των δεκαετιών του 70 και του 80 όπου με ανεκδιήγητες πρακτικές και προβοκάτσιες, οι μειοψηφίες κέρδιζαν τις γενικές συνελεύσεις. Ούτε μισό βήμα μπροστά δεν έχουν προχωρήσει από τότε παρά τα τα μαθήματα της Ιστορίας που έχουν μεσολαβήσει. Αυτός βέβαια ήταν πάντα ο κανόνας για την Αριστερά. «Αν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί μαζί μας, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα».
Στον πειρασμό να μπει στην περιδίνηση της επανάληψης φαίνεται όμως πως υποκύπτει και η ΝΔ που βλέπει τα δημοσκοπικά ποσοστά της να μην ανακάμπτουν από το χαμηλό σκορ των ευρωεκλογών και μετά. Επαναλαμβάνεται και εκεί η παράδοση που θέλει τα εσωκομματικά μαχαιρώματα να είναι τα πλέον αιματηρά. Μπορεί να μην είναι μπροστά κάποιος φιλόδοξος δελφίνος όπως συνέβαινε στο παρελθόν, όμως το συστηματικό ροκάνισμα του αρχηγού και πρωθυπουργού έχουν αναλάβει οι δύο πρώην αρχηγοί, Καραμανλής και Σαμαράς. Προς το παρών οι βολές είναι «τροχιοδεικτικές» αλλά τίποτα δεν αποκλείει τα πράγματα να γίνουν σοβαρότερα, ειδικά μπροστά στην κρίσιμη επιλογή του προσώπου που θα διαδεχθεί την κυρία Σακελλαροπούλου στην Προεδρία της Δημοκρατίας.
Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν, όπως τραγουδούσε ευφυώς ο μακαρίτης Νίκος Παπάζογλου. Μόνο που όπως συμβαίνει και με τα τηλεοπτικά σήριαλ έτσι και με την πολιτική, οι επαναλήψεις είναι βαρετές και έχουν μικρή απήχηση.