Δεν έχει νόημα άλλη μια ανάλυση για τα κτήνη. Με λεπτομερείς περιγραφές για το πώς βασάνιζαν ένα μωρό παιδάκι . Οι τρεις στους πέντε φίλους που ρώτησα, δεν βλέπουν, δεν διαβάζουν , δεν θέλουν να ξέρουν, γιατί δεν αντέχουν . Φυσικά και δεν αντέχεται τέτοια φρίκη . Και δόξα τω Θεώ, πάντα θα γεννιούνται «άνθρωποι» να την πάνε ακόμα παραπέρα. Την φρίκη.
Το αποτελείωσαν το αγοράκι. Το δολοφόνησαν .Υπάρχει τιμωρία αντάξια των πράξεων τους; Να σαπίσουν στη φυλακή, να βασανιστούν μέχρι θανάτου, να εξαϋλωθούν , να εξαφανιστούν, να πεθάνουν. Αυτό δεν σκεφτόμαστε όλοι; Καλή η απονομή δικαιοσύνης στις δικαστικές αίθουσες αλλά σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις, δεν φτουράει και δεν συναντά πουθενά το περίφημο «κοινό περί δικαίου αίσθημα».
Η κοινωνία δεν θέλει ανθρωποειδή τέρατα ανάμεσά της . Θέλει να τα απομονώσει, να τα λυντσάρει, να τα λιώσει.
Περίεργο… Είναι η ίδια ακριβώς κοινωνία που, όταν συμβαίνουν όλα αυτά τα φρικώδη και αποτρόπαια δίπλα στην πόρτα της, δεν αντιδρά. Όταν στο γειτονικό σπίτι , στην οικογένεια της φίλης ,της ξαδέρφης ή της κουμπάρας γίνονται βιασμοί ανηλίκων ή σαπίζουν στο ξύλο γυναίκες, η κοινωνία κάνει πως δεν βλέπει και δεν ακούει. Ενοχικά μεν, «άστο καλυτέρα να μην μπλέξω» δε. Και μετά , όταν αποκαλύπτονται όλα, αυτή η ίδια κοινωνία έρχεται ως αγανακτισμένη τιμωρός και ζητάει να πέσουν κεφάλια…
Όταν συνηθίζεις το τέρας, αρχίζεις να του μοιάζεις, είπε ο τεράστιος Μάνος Χατζιδάκις…
R.N.B