Μια χαρά το παίζει το παιχνίδι ο πολυμήχανος σουλτάνος. Το ‘φερε από δω, το πήγε από κει, το κύκλωσε στο τέλος και πλασάρεται πλέον ως ηγεμόνας της Ανατολής.
Μετά τι ς εξελίξεις στη Συρία, όπου έβαλε, όχι μόνο το χεράκι του αλλά φαρδιά – πλατιά την υπογραφή του, έχει κερδίσει πόντους . Η Διεθνής Κοινότητα (και η Ευρωπαϊκή που την έγραφε στα παλιά του τα παπούτσια), του πιστώνει την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ. Και βέβαια , τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για τον Ερντογάν να ξαναθυμηθεί ότι υπάρχει μια ψιλοεκκρεμότητα με την Ευρώπη, εκείνη η ρημάδα η ένταξη της Τουρκίας , που έχει καταντήσει σαν το γεφύρι όχι της Άρτας , του Ατατούρκ , ένα αγκάθι που τον τρυπάει χρόνια τώρα.
Δεν ξέρω αν το έχετε πάρει χαμπάρι αλλά ο Ταγίπ επί της ουσίας θέλει τη Συρία επαρχία της Τουρκίας (όπως είχε κάνει και με την Λιβύη) και περιμένει να του χαριστούν οι ΗΠΑ και το Ισραήλ και να του αναγνωρίσουν το ρόλο του ρυθμιστή που έχει υιοθετήσει.
Θυμάστε τι έλεγε μέχρι τώρα η περίφημη διεθνής κοινότητα, αυτή που κόπτεται για την ασφάλεια, τη συνεργασία και όλα τα μεγαλόστομα; Ότι η Τουρκία είναι απομονωμένη και ο Ερντογάν μόνος με τις εμμονές του κλπ, κλπ.
Μια χαρά το δούλευε το στρατηγικό του σχέδιο ο γείτονας. Τώρα καλοβλέπει την Αφρική, αφού τον Πούτιν τον κούρασε η Μαύρη Ήπειρος . Κι απ’ ότι φαίνεται , ο πλανητάρχης Τραμπ θα συνεχίσει να κάνει αυτό που έκανε πάντα με τον Ερντογάν. Να του κλείνει το μάτι, πότε πονηρά και πότε δήθεν αδιάφορα.
Πού ‘ντο; ΝΑΤΟ !
R.N.B
