Ζούμε στον αιώνα της αποσταθεροποίησης και της βίας . Ο διαρκής πόλεμος είναι η νέα κανονικότητα.
Φωτιά στα μπατζάκια όλης της Γης. Πώς θα γλιτώσουμε; Οι πόλεμοι είναι απρόβλεπτοι. Όσο εύκολα αρχίζουν, τόσο δύσκολα σταματούν. Ειδικά ο συγκεκριμένος, στην μονίμως εύφλεκτη Μέση Ανατολή.
Ούτε οι Ισραηλινοί, ούτε οι Ιρανοί ξέρουν πώς θα τελειώσει η αιματοβαμμένη ιστορία που γράφουν. Ο εφιάλτης μπορεί να γίνει ακόμα πιο τρομακτικός, αν προστεθούν παρατράγουδα όπως η τρομοκρατία ή τα όπλα μαζικής καταστροφής.
Μέχρι στιγμής δεν έχουν εμπλακεί ενεργά οι περιφερειακές χώρες στο αλώνι του πολέμου. Αν εμπλακούν, κλαφ ‘τα Βλαδίμηρε. Οι εξελίξεις δεν θα είναι καλές για κανέναν, ούτε για το Ισραήλ, ούτε για την Αμερική, ούτε για την Ευρώπη.
Διπλωματία; Ξεχάστε το. Καμιά διπλωματία, από αυτές που γνωρίζουμε μέχρι τώρα, δεν είναι ικανή να θέσει τέρμα στις εχθροπραξίες με ειρηνικά μέσα.
Το άλυτο παλαιστινιακό ζήτημα παραμένει η βασική αιτία της αστάθειας στην περιοχή. Χωρίς αμοιβαία αποδεκτή λύση στο πρόβλημα , δεν θα υπάρξει ποτέ ειρήνη στη Μέση Ανατολή. Ποτέ.
Και στο βάθος κήπος, οι αργυραμοιβοί: ο «ειρηνοποιός» Τραμπ, που θα σκεφτεί αν θα χτυπήσει την Τεχεράνη , δεν είναι σίγουρος, ανάλογα με το πώς θα ξυπνήσει. Ο τρελοπλανητάρχης που έχει υπερεκτιμήσει (αποθεώσει καλύτερα) τον εαυτό του μέχρι εκεί που δεν παίρνει, παίζει στα ζάρια τον πλανήτη και ανταλλάσσει εξυπναδούλες με τον έτερο Καππαδόκη, τον Πούτιν («έχουμε κι εμείς πυρηνικά, καθήστε καλά…»), σε μια αρρωστημένη επίδειξη ισχύος κι οι δυο, για το ποιος την έχει πιο μεγάλη. Την εξουσία.
Άλλωστε σε έναν κόσμο όπου η διεθνής νομιμότητα δεν έχει καμία σημασία, το μόνο που μετράει είναι η ισχύς.
R.N.B
