Όσο πιο καυτό γίνεται !!!
ΣΥΝΟΨΗ
Σικάγο, 1929 . Ο Τζο (Tony Curtis) και ο Τζέρι (Jack Lemmon), δύο άνεργοι μουσικοί, εντελώς συμπτωματικά γίνονται αυτόπτες μάρτυρες μάρτυρες της σφαγής του Αγίου Βαλεντίνου ,ενός ξεκαθαρίσματος λογαριασμών μεταξύ γκάνγκστερ. Για να γλυτώσουν από βέβαιη εκτέλεση από τα πρωτοπαλίκαρα του αρχιμαφιόζου Σπατς (George Raft), , αναγκάζονται να δεχτούν μια δουλειά σε μια γυναικεία ορχήστρα τζαζ κι έτσι, μεταμφιεσμένοι σε γυναίκες επιβιβάζονται βιαστικά σε ένα τρένο με κατεύθυνση για τη Φλόριντα. Τώρα ο Τζο ονομάζεται, Τζόζεφιν και ο Τζέρι, Δάφνη.Τα προβλήματά τους όμως θα συνεχιστούν καθώς, θα ερωτευθούν και οι δύο την ίδια γυναίκα, τη χυμώδη τραγουδίστρια του συγκροτήματος, Σούγκαρ Κέιν (Marilyn Monroe) ,η οποία ονειρεύεται να παντρευτεί έναν εκατομμυριούχο. Ο Τζο προσπαθώντας να κατακτήσει την Σούγκαρ, θα της παρουσιαστεί ως ο πλούσιος κληρονόμος μιας αυτοκρατορίας πετρελαιοειδών .Εν τω μεταξύ, ο Τζέρι, ακόμα μεταμφιεσμένος σε Δάφνη, προσελκύει επίσης έναν θαυμαστή, με τη μορφή του Οσγκουντ Φίλντινγκ ΙΙΙ (Joe E. Brown), ενός πραγματικού εκατομμυριούχου. Καθώς τα πράγματα αρχίζουν να περιπλέκονται για τους δύο μουσικούς, εμφανίζονται οι μαφιόζοι του Σικάγο, με σκοπό να ολοκληρώσουν μερικές ημιτελείς εργασίες…
ΑΝΑΛΥΣΗ
Στα τέλη της δεκαετίας του 1950, στην Αμερική η ανεργία αυξανόταν επικίνδυνα ενώ ο Ψυχρός Πόλεμος συγκλόνιζε τον κόσμο. Σε αυτό το δυσοίωνο κλίμα ο Billy Wilder παράγει μια συναρπαστική κωμωδία όπου το γέλιο κρύβει την πικρία και τον φόβο . Αν και ο Wilder σκηνοθέτησε σημαντικά δράματα και συνέβαλε στη γέννηση του φιλμ νουάρ, το ευρύ κοινό τον θυμάται περισσότερο για τις κωμωδίες του, ένα είδος στο οποίο διέπρεψε. Άλλωστε είχε δηλώσει « Όταν είμαι χαρούμενος κάνω τραγωδίες, όταν είμαι σε κατάθλιψη κάνω κωμωδίες.»
Θεωρούμενη από πολλούς ως η καλύτερη κινηματογραφική κωμωδία όλων των εποχών, το “ Μερικοί το προτιμούν καυτό “ είναι μια ταινία της οποίας η γοητεία δεν φαίνεται να ξεθωριάζει ποτέ. Ο Wilder δανείζεται πολλά στοιχεία από την κωμωδία καταδίωξης, το γκαγκστερικό φιλμ και το μιούζικαλ, δημιουργώντας ένα χαλαρό ριμέικ της Γαλλικής ταινίας “Fanfare d’amour” (1935).
Ένα από τα αγαπημένα θέματα του Wilder είναι η αλληλεπίδραση του αληθινού και του ψεύτικου . Η εξαπάτηση είναι συχνά η κινητήρια δύναμη της δράσης: ένας Βρετανός στρατιώτης που δεν μπορεί να ξεφύγει από τους Ναζί προσποιείται ότι είναι μπάτλερ ( «Five Graves to Cairo»,1943) ,ένας ασφαλιστής προσποιείται έναν τραυματισμό σε γήπεδο για να πάρει μια μεγάλη αποζημίωση («The Fortune Cookie» ,1966) ,μια γυναίκα μεταμφιέζεται σε δωδεκάχρονο κορίτσι για να πληρώσει τη μισή τιμή στο εισιτήριο τρένου («The Major and the Minor»,1942) , ένας αστυνομικός παρουσιάζεται ως πελάτης για να έχει αποκλειστικότητα στην πόρνη που είναι ερωτευμένος («Irma la Douce»,1963), η εμμονή με την αθανασία καταλήγει σε μια πλαστοπροσωπία για τη διαιώνιση του μύθου («Fedora» ,1978).
Το πνευματώδες, σπιρτόζικο σενάριο των Wilder και I.A.L. Diamond, επικεντρώνεται στην ασυμφωνία μεταξύ του ορατού και του κρυφού, τονίζοντας με κωμικό τρόπο αυτές τις διαφορές: κατά τη σκηνή αποπλάνησης στο γιοτ, κυριαρχεί η αντίθεση μεταξύ της δήθεν σεξουαλικής ανικανότητας του κληρονόμου της Shell και της αληθινής αναταραχής που νοιώθει ο Τζο όταν τον φιλάει η Σούγκαρ. Η Monroe καταβάλει φιλότιμες προσπάθειες να τον θεραπεύσει και με κάθε νέα προσπάθειά της βλέπουμε το πόδι του Curtis να σηκώνεται ολοένα και πιο ψηλά -ένα πανέξυπνο «σεξουαλικό» εύρημα του Wilder. Πρέπει να τονιστεί η ικανότητα των σεναριογράφων να χρησιμοποιούν και να παρακάμπτουν ταυτόχρονα το στερεότυπο της σεξοβόμβας Monroe ,καθώς την εμφανίζουν ως ένα ντροπαλό και ευαίσθητο νεαρό κορίτσι κρυμμένο κάτω από ένα εκρηκτικό κορμί που κινείται σαν ‘’ζελέ πάνω σε ελατήρια’’.
Η απεικόνιση του κόσμου του εγκλήματος- με την εξαίσια ασπρόμαυρη φωτογραφία του Charles Lang- χρησιμεύει σαν πρόσχημα για την εισαγωγή του θέματος. Ο Wilder προσθέτει την εμπνευσμένη πινελιά του στην εφευρετικότητα των κρυψώνων των γκάνγκστερ: ένα φέρετρο περιέχει απόθεμα αλκοόλ, τα όπλα είναι κρυμμένα σε μια ψευδοροφή μιας νεκροφόρας ή σε ένα καρότσι του γκολφ, μια τούρτα γενεθλίων κρύβει έναν δολοφόνο. Ένα κατάστημα χρησιμεύει ως παράνομο άντρο τυχερών παιχνιδιών όπου ο καφές έχει περίεργη γεύση… ουίσκι, ένα «Συνέδριο των Φίλων της Ιταλικής Όπερας» χρησιμεύει ως κάλυμμα για την ετήσια συνάντηση της Μαφίας.
Η «κωμική μηχανή» της μεταμφίεσης αποτελεί απλά ένα πρόσχημα για να δημιουργηθεί το πεδίο μελέτης των θεμάτων που απασχολούν τον Wilder. Κόντρα στον συντηρητισμό της εποχής σχολιάζει με καυστικότητα και τόλμη θέματα ταμπού για την αμερικανική κοινωνία: τον αλκοολισμό, την οικονομική κατάρρευση, το οργανωμένο έγκλημα, την σεξουαλική απελευθέρωση, την ομοφυλοφιλία.Και όλα αυτά μέσα από ένα καταιγιστικό μπαράζ από αστεία που είναι αδύνατο να τα συλλάβεις όλα, σε μία μόνο θέαση. Κατά βάθος όλα περιστρέφονται γύρω από το σεξ και τις διάφορες εξαρτήσεις του: σεξ και χρήμα , σεξ και διασκέδαση, σεξ και αίσθηση ασφάλειας. Εν προκειμένω το σεξ αποδεικνύεται ένα πανίσχυρο όπλο, ισχυρότερο και από τα πολυβόλα των μαφιόζων.
Η Marilyn Monroe είναι το απόλυτο κινηματογραφικό πρότυπο της χυμώδους γυναίκας . Η θηλυκή γλυκύτητα της, παρά τις πολλές προσπάθειες ποτέ δεν ξεπεράστηκε, καθώς εδώ λάμπει με εκτυφλωτικό φως. Ο Tony Curtis, είναι ένα πρότυπο αρρενωπής νιότης, ομορφιάς και σαγήνης και ο απολαυστικός Lemmon απόλυτα πειστικός στο ότι θέλει να παντρευτεί έναν άλλο άνδρα για λόγους ασφάλειας! Ο Lemmon μάλιστα εκστομίζει μια από τις πιο αστείες ατάκες της ταινίας όταν λέει: «Αν αυτοί οι γκάνγκστερ έρθουν εδώ και μας σκοτώσουν και μας πάνε στο νεκροτομείο ντυμένους έτσι, θα πεθάνω από την αμηχανία».
Το φινάλε της ταινίας είναι αλησμόνητο, καθώς αποτελεί μια πανούργα αντίστιξη στις προσδοκίες του κοινού που αναμένει ότι ο Lemmon αργά ή γρήγορα θα αποδειχθεί ότι είναι άντρας. Η απάντηση του μνηστήρα του σε αυτή την αποκάλυψη , ήρεμη και αδιάφορη, γεννά μια από τις εμβληματικές ατάκες του σινεμά, που είναι προτιμότερο να την δει ο θεατής από τον βετεράνο κωμικό Joe E. Brown . Ο αντίκτυπος της τονίζεται ακόμη περισσότερο από την σχεδόν ταυτόχρονη άφιξη του «The end » που κλείνει με λαμπρότητα την ταινία.
pekk.gr
