Τέτοιος αθλητισμός να μας λείπει. Σαν τα μούτρα σας τον κάνατε. Κι όταν πρόκειται για συγκεκριμένα μούτρα, η παρομοίωση βρίσκει στόχο ταμάμ…
Πού είναι ο σεβασμός, η φανέλα, τα συνθήματα καρδιάς, ο υγιής ανταγωνισμός, το «ευ αγωνίζεσθε»; Πώς να πάει ο άλλος με το παιδί του στο γήπεδο ρε τσογλάνια;
Λέγαμε ότι το ποδόσφαιρο γίνεται οχετός ενώ το μπάσκετ είναι το ευγενές άθλημα. Σκατά το κάνατε και το μπάσκετ με τους τραμπουκισμούς σας.
Πώς την έχει δει το κάθε ψώνιο επιχειρηματίας που με τον παρά του εκμεταλλεύεται ένα ιστορικό σύλλογο και την ιστορία του; Μιλάω για κάθε νταραβερτζή – νταβατζή, οποιασδήποτε ομάδας, που γίνεται χειρότερος κι από ορκισμένο χούλιγκαν.
Κάτι τέτοιες αγοραίες συμπεριφορές, όλα αυτά τα ξεφτιλίκια σε στυλ επίδειξης ισχύος και μαγκιάς που μόνο σε συμμορίες συναντάς, μας κάνουν να σας γυρνάμε την πλάτη αηδιασμένοι και να στρεφόμαστε στον ερασιτεχνικό αθλητισμό.
Μπράβοι, μπινελίκια, χειρονομίες, προκλήσεις, απειλές και τελικά δεν υπάρχει αγώνας μεταξύ πράσινων και κόκκινων αλλά άγρια κόντρα μεταξύ φαρμακοβιομήχανων και τσιμεντοβιομήχανων. Και να βλέπεις τους αστυνομικούς να σκύβουν το κεφάλι μην τους πάρουν τα σκάγια από την οργή του ιδιοκτήτη της ομάδας… Διαβάστε το πάλι: «Ιδιοκτήτης» ομάδας, ανθρώπων , ψυχών , του ίδιου του αθλητισμού.
Είστε υποκινητές βίας και το χειρότερο παράδειγμα για τους νεαρούς φιλάθλους. Σε κομψή έκφραση. Σε άκομψη, είστε σκέτοι κάφροι.
Αν εσείς συνδέετε τον αθλητισμό με την τσέπη σας , εμείς οι φίλαθλοι την συνδέουμε με την αγάπη και την καρδιά μας. Δεν θέλουμε ούτε να σας βλέπουμε πια. Ειλικρινά , στα τσακίδια…
R.N.B
