Συμπληρώνοντας τρεις περίπου μήνες από τις Ευρωεκλογές , η πολιτική ρευστότητα παραμένει και φαίνεται ότι πολλά θα φανούν ως προς την διαμόρφωση των πολιτικών συσχετισμών μέχρι τα τέλη του έτους. Οι πολίτες έστειλαν με την ψήφο τους και την αποχή τους μήνυμα δυσαρέσκειας πρωταρχικά προς την Κυβέρνηση, αλλά και προς τα άλλα δύο συστημικά κόμματα , τα κόμματα που έχουν κυβερνήσει την χώρα. Προς την Κυβέρνηση, μετά από μια χρονιά μάλλον άσχημη της δεύτερης κυβερνητικής θητείας , οι πολίτες – κεντρώοι και δεξιοί- είπαν « Ανασκουμπωθείτε. Θέλουμε αποτελέσματα στην ακρίβεια, στα θέματα καθημερινότητας, στην κατάσταση του Ε.Σ.Υ κ.ά» . Προς τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ διαμήνυσαν ότι δεν αρκεί η αμφισβήτηση της Κυβέρνησης αλλά ότι κάτι πρέπει να κάνουν κι αυτά για να πείσουν, για να εμπνεύσουν.
Σχεδόν τρεις μήνες μετά φαίνεται ότι και τα τρία κόμματα δυσκολεύονται. Η κυβέρνηση δεν έχει βρει τον βηματισμό της , δείχνει να έχει μειωμένα αντανακλαστικά και συχνά προβληματική ανάγνωση της πραγματικότητας. Η «ομάδα» δείχνει ασυντόνιστη, δυνάμεις της δεν έχουν αυτοπεποίθηση , λίγοι Υπουργοί δημιουργούν κλίμα ότι αν μη τι άλλο προσπαθούν, ενώ και επικοινωνιακά γίνονται λάθος χειρισμοί. Δεν μπορεί για παράδειγμα να λες ότι από την καταστροφική πυρκαγιά της Αττικής πλήγηκαν λίγοι μετρώντας τις κατοικίες που κάηκαν ολοσχερώς, όταν η τεράστια περιβαλλοντική ζημιά με την συνολική καταστροφή δασών τα τελευταία χρόνια υποθηκεύει των ζωή όλων μας. Σίγουρα το 112 είναι μια κατάκτηση και έχει σώσει ζωές και γι αυτό δεν καταλαβαίνω τον πολιτικό κομπλεξισμό ειδικά του ΣΥΡΙΖΑ γι αυτό , αλλά μια Κυβέρνηση έξι ετών κρίνεται από τα μέτρα πρόληψης και καταστολής και πριν απ΄όλα την αποτελεσματικότητα.
Σίγουρα η Κυβέρνηση βρίσκεται σε κομβικό σημείο και η αίσθηση ότι δεν υπάρχει αντιπολίτευση μάλλον της κάνει κακό συν ότι η κοινωνία έδειξε ότι δίνει τις δικές της απαντήσεις αν αποφασίσει ότι κάτι « δεν της κάνει». Έδειξε άλλωστε στις Ευρωεκλογές ότι και δεν είναι ικανοποιημένη από το κυβερνητικό έργο, αλλά και ότι παρουσιάζει σημάδια κόπωσης, ότι μειώνονται τα αποθέματα ανοχής . Η Κυβέρνηση πρέπει να εμφανίσει συνολικό αφήγημα, να δείξει απτά αποτελέσματα στους κρίσιμους τομείς , να αφομοιώσει ότι κάποιοι λόγοι των τριών θριαμβευτικών νικών σε Βουλευτικές εκλογές δεν υπάρχουν. Οι εκλογές είναι βέβαια το πολύ σε 34 μήνες, αλλά πολλά θα κριθούν στους πολιτικούς συσχετισμούς που θα διαμορφωθούν στους επόμενους μήνες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε μια διαρκή περιδίνηση , σε ένα πραγματικό βέρτιγκο. Αυτό που κατάφερε στο διάστημα Φεβρουάριος – Μάιος, να ακολουθεί μια διαρκώς ανοδική δημοσκοπική πορεία ενώ είχε βρεθεί στα τάρταρα, φαίνεται να έχει εξανεμιστεί. Προσπαθεί να κάνει κάποια αντιπολίτευση αλλά σε κάθε περίπτωση είναι αποσπασματική και χάνεται μέσα στην συζήτηση για την ΑΥΓΗ, τον βόθρο ή την πισίνα, τις ατάκες του Π. Πολάκη και του νέου ευρωβουλευτού κ. Παπά. Είναι φανερό, ότι κάπου « έχει χαθεί η μπάλα» και ότι δεν αναφερόμαστε μόνο σε πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές , αλλά και σε μία έξαρση του συνδρόμου «Κάιν εναντίον Άβελ» . Κάποιοι απλά δεν φαίνεται να θέλουν ή και να μπορούν να συμβιώσουν και δεν θα φαινόταν περίεργο αν κάτι δεν αλλάξει, η πορεία προς το Συνέδριο 4-6/10 να είναι πορεία αποχωρήσεων ή και διάσπασης.
Όλα αυτά φαίνεται να δημιουργούν ένα ευνοϊκό έδαφος για το ΠΑΣΟΚ ,να δημιουργούν μια νέα ευκαιρία. Είναι η τρίτη και φαρμακερή τα τελευταία τρία χρόνια . Η πρώτη ήταν όταν μετά την εκλογή του Ν. Ανδρουλάκη το ΠΑΣΟΚ εμφανιζόταν μεσοσταθμικά στις δημοσκοπήσεις με ένα 16.5% και τελικά αντί να ανέβει κι άλλο , πήρε στις Βουλευτικές ένα 12%. Η δεύτερη ήταν όταν η Ν.Δ έχανε στις Ευρωεκλογές 1 εκατομ. ψηφοφόρους στις Ευρωεκλογές και ο ΣΥΡΙΖΑ επιπλέον 350.000 με το ΠΑΣΟΚ να χάνει κι αυτό 110.000 ψηφοφόρους! Τώρα περισσότεροι πολίτες φαίνεται να ενδιαφέρονται για τις διεργασίες σ΄αυτό για το ποιος θα εκλεγεί νέος Πρόεδρος στις εκλογές της 6/10 και 13/10. Ας σημειωθεί ότι η διαδικασία προχωρά μέχρι τώρα ήρεμα, θεσμικά, με κατάθεση έστω μη ολοκληρωμένα ή δειλά των διαφορετικών πλατφόρμων των υποψηφίων και φαίνεται να λειτουργεί θετικά, ενώ όσοι είχαν τολμήσει να κάνουν κριτική στο εκλογικό αποτέλεσμα και ζήτησαν εκλογές , τις πρώτες μέρες καταγγέλθηκαν σχεδόν για συνωμοσία.
Ωστόσο, πολλά θα κριθούν από την φυσιογνωμία, τις προτάσεις , το πολιτικο-ιδεολογικό στίγμα, τα ανοίγματα που θα γίνουν και εν τέλει το πρόσωπο που θα εκλεγεί . Πολλά θα κριθούν προς ποια κατεύθυνση θα πορευτούν. Με ποιες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις θα προχωρήσουν και ποιες θα αφήσουν; Θα εμφανιστεί ένα « νέο ΠΑΣΟΚ» με ορμή και συμβολή σε λύση διακυβέρνησης της χώρας ή θα έχουμε μια μικρή δημοσκοπική άνοιξη και μετά, άντε πάλι από την αρχή με το ΠΑΣΟΚ να εκπέμπει θολό μήνυμα αφού θα μετεωρίζεται ανάμεσα στις δύο ψυχές του; Αυτό κρίνεται για το ΠΑΣΟΚ στις σαράντα μέρες μέχρι τις εκλογές , αυτό θα κριθεί και στο διάστημα που θα ακολουθήσει.
Το σύνολο αυτών των διεργασιών προσδίδουν στοιχεία κρισιμότητας όσο ποτέ άλλοτε μετά το 2019 για την διαμόρφωση των πολιτικών συσχετισμών. Οι προκλήσεις ειδικά για τα τρία συστημικά κόμματα είναι μεγάλες. Ας μη ξεχνάμε δε ότι κενά δεν θα υπάρχουν, ότι και αν γίνει. Μπορεί να αναζητηθούν λύσεις προς τα δεξιά και ακροδεξιά , μπορεί να αναζητηθούν λύσεις σαν κι αυτές που είδαμε στην γειτονική Ιταλία με διάφορες μορφές τα τελευταία είκοσι χρόνια. Αυτό αυξάνει και την ευθύνη των κομμάτων. Όλα αυτά ενώ οι γεωστρατηγικές αλλαγές , οι πόλεμοι που είναι σε εξέλιξη, τυχόν εκλογή Τραμπ με ότι θα σημαίνει , οι οικονομικές βόμβες που υπάρχουν στην Ε.Ε μπορούν να δημιουργούν νέα δεδομένα, να ευνοούν δυνάμεις που αυτή την στιγμή δύσκολα μπορούμε να προδιαγράψουμε.
