Ενίοτε, γίνονται και θαύματα σ’ αυτή τη χώρα που αυτο-υπονομεύεται παραδομένη σε αυτό που εδώ και δεκαετίες αποκαλείται «τέρας» ή «γάγγραινα» της γραφειοκρατίας.
Που για να νικηθεί, χρειάζεται πείσμα, επιμονή, υπομονή, γερά νεύρα που λίγοι έχουν.
Το υδατοδρόμιο της Ρόδου, μετά από 7 ολόκληρα χρόνια απίστευτης γραφειοκρατικής τρέλας, πήρε άδεια λειτουργίας! Μεγάλη στιγμή! Μεγάλη μέρα!
Ακριβώς 10 χρόνια έχουν περάσει από τον Οκτώβριο του 2014, όταν ο νεοεκλεγείς τότε Περιφερειάρχης Ν. Αιγαίου Γιώργος Χατζημάρκος ανακοίνωνε τον πρώτο μεγάλο του στόχο: τη δημιουργία δικτύου υδατοδρομίων στο Νότιο Αιγαίο. Δέκα χρόνια, προσπάθειας για να εκδοθεί η πρώτη από τα 30 και πλέον συνολικά υδατοδρόμια του δικτύου, που εφόσον ολοκληρωθεί, θα είναι το μεγαλύτερο δίκτυο στον κόσμο. Δέκα χρόνια για να ξαναγίνει η Ρόδος αυτό που ήταν ήδη στην δεκαετία του 1920!!!
Απαιτούνται ατσάλινα νεύρα ως το τέλος της διαδρομής , με τους ρυθμούς και κυρίως με τη νοοτροπία που λειτουργεί το κράτος, αρνούμενο να συμβαδίσει με τη λογική και την πραγματικότητα, υπονομεύοντας την ανάπτυξη και την προοπτική, δημιουργώντας χιλιάδες προσκόμματα στον ίδιο του τον εαυτό ( αυτό κι αν είναι σουρεαλιστικό)!
Για να φτάνουμε σήμερα στο σημείο να μιλάμε για θαύμα, όταν μετά από 10 χρόνια αδειοδοτείται ένα υδατοδρόμιο, που ως εγκατάσταση είναι ελάχιστα παρεμβατική στο περιβάλλον.
Εν τέλει, η μεγαλύτερη υπηρεσία που μπορεί να προσφέρει μια κυβέρνηση στη χώρα, είναι να βάλει τάξη στην πολυνομία, να απλουστεύσει αυτό το χάος, να κάνει πράξη την πολλάκις εξαγγελθείσα εδώ και δεκαετίες μεταρρύθμιση, να ανασάνει ο τόπος. Αυτή θα είναι μια αληθινή επανάσταση. Εκτός κι αν παραδοθούμε οριστικά στη λογική ότι το κράτος υπάρχει για να υπηρετεί τη γραφειοκρατία.
Αν δεν αλλάξει αυτό, η μόνη ελπίδα είναι αυτοί οι λίγοι «τρελοί» που θα έχουν το κουράγιο και τις αντοχές να παλέψουν με το τέρας μέχρι να το νικήσουν.