Το μαρτύριο της σταγόνας ήταν ένα βασανιστήριο που σκοπό έχει να χάσει ο τιμωρούμενος τα λογικά του. Εσφαλμένα αποδίδεται στους Κινέζους. Σύμφωνα με τους μελετητές ίσως επήλθε σύγχυση με το γνωστό κινηματογραφικό κόλπο που έκανε ο Χουντίνι όταν σιδεροδέσμιο τον έκλειναν σ’ έναν γυάλινο θάλαμο γεμάτο νερό κι αυτός κατόρθωνε να ελευθερωθεί εγκαίρως προτού πνιγεί. Το κόλπο αυτό το είχε ονομάσει “Κινέζικο θάλαμο υγρού βασανιστηρίου”. Επίσης ο χαρακτηρισμός “κινέζικο” από τους Άγγλους χρησιμοποιήθηκε συχνά για να προσδιορίσει κάτι το ξένο, το παράξενο.
Στην πραγματικότητα, το βασανιστήριο της σταγόνας έρχεται από τη δύση και πιο συγκεκριμένα από την Ιταλία. Ήταν μια πρακτική βασανισμού που εφηύρε ο νομικός και γιατρός Ιππόλυτος ντε Μαρσίλις τον 16ο αιώνα, όταν παρατήρησε ότι όταν σταγόνες νερού έπεφταν με μια συγκεκριμένη συχνότητα πάνω σε μία πέτρα, σταδιακά γίνονταν μια αλλοίωση της πέτρας, ένα «γούβωμα» στο σημείο που έπεφτε το νερό. Αναρωτήθηκε λοιπόν αν το ίδιο θα συνέβαινε και στο ανθρώπινο κρανίο Σύμφωνα με τη μέθοδό αυτή ο βασανιζόμενος θα κατέληγε αργά και επώδυνα στον θάνατο.
Ο καταδικασμένος δενόταν σ’ ένα κρεβάτι και σταγόνες νερού έπεφταν συνεχώς στο μέτωπό του με συγκεκριμένη συχνότητα. Αρχικά αυτός που υποβαλλόταν σ’ αυτή τη διαδικασία δεν ένιωθε πόνο, με τις πρώτες σταγόνες ερεθίζονταν οι ίνες οι οποίες απλώς μετέφεραν ένα αίσθημα αφής. Μετά από λίγο επειδή ο ερεθισμός από την σταγόνα συνεχιζόταν με έναν σταθερό ρυθμό επέρχετο μια μορφή κάματου των νευρικών ινών, με αποτέλεσμα μπλοκάρουν πλέον, και να μεταδίδουν αφόρητο πόνο.
Κάθε σταγόνα που έπεφτε ήταν σαν ένα πύρινο καρφί που περνάει το κρανίο, ο καταδικασμένος έχανε τα λογικά του και στο τέλος ερχόταν ο θάνατος. Στον Ιππόλυτο αποδίδεται επίσης και η μέθοδος βασανισμού διά της στέρησης του ύπνου.
Πηγή: Οι «Λέξεις» εμπεριέχονται στα Βιβλία – Ημερολόγια του Γιώργου Παπαζαχαρίου «Ταξιδεύοντας με τις λέξεις» 2020 – 2024 που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ταξιδευτής