Τι πιστεύουν οι Έλληνες για τις πολιτικές εξελίξεις σε Γαλλία και Ην. Βασίλειο Αντιλήψεις, συναισθήματα και… εκπλήξεις

Αντιδράσεις ανακούφισης, αδιαφορίας, ακόμα και θυμού, και ευρύτερες αντιλήψεις των Ελλήνων πολιτών καταγράφει η πρώτη έρευνα στην Ελλάδα, για το αποτελέσματα των πρόσφατων και εκλογικών αναμετρήσεων σε Γαλλία και Ηνωμένο Βασίλειο.

Τέσσερις Έλληνες ειδικοί επιστήμονες σχολιάζουν τη νέα πανελλαδική έρευνα της Prorata σε δείγμα 800 ατόμων, μεταξύ 10-12 Ιουλίου 2024, δηλαδή, ακριβώς μετά τον β’ γύρο των εκλογών στη Γαλλία στις 7 Ιουλίου. Πρόκειται για ποσοτική Έρευνα με OnLine συμπλήρωση δομημένου ερωτηματολογίου.

Σημειώνεται, ότι επιπλέον τοποθετήσεις και σχόλια των ειδικών στα ευρήματα της έρευνας θα παρουσιαστούν πιο διεξοδικά και ξεχωριστά σε επόμενες δημοσιεύσεις.

Σημαντικότερες οι γαλλικές εκλογές

Με μεγάλη διαφορά, η πλειοψηφία των Ελλήνων θεωρεί τις γαλλικές εκλογές πιο σημαντικές κατά 56%, σε αντίθεση με το μόλις 5% εκείνων που προκρίνουν τις βρετανικές ως σημαντικότερες. Ωστόσο, για σχεδόν τους 4 στους 10, οι δύο εκλογικές αναμετρήσεις έχουν το ίδιο πολιτικό βάρος.

Για τον αναπληρωτή καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης & Διεθνών Σχέσεων του London Metropolitan University, Άγγελο Χρυσόγελος, είναι φυσιολογική αυτή τη διαφορά. «Νομίζω ότι είναι λογικό που στην Ελλάδα ο κόσμος κοιτάει περισσότερο τις γαλλικές από τις αγγλικές εκλογές, για διαφόρους λόγους. Μετά το Brexit τους Έλληνες δεν τους αφορούν τα πράγματα στο Ην. Βασίλειο, αναφέρει ο κ. Χρυσόγελος, ενώ «πριν το Brexit μια αλλαγή κυβέρνηση στη Βρετανία θα άλλαζε σημαντικά τον τρόπο με τον οποίο η Βρετανία θα λειτουργούσε μέσα στην ΕΕ».

«Η Γαλλία αντίθετα είναι σημείο αναφοράς στα ελληνικά πράγματα» λέει ο κ. Χρυσόγελος και παραπέμπει σε ιστορικούς λόγους. «Δείτε τον τρόπο με τον οποίο ο Κωνσταντίνος Καραμανλής λειτουργούσε σαν Ντε Γκωλ, τη σχέση του Αντρέα Παπανδρέου με τον Φρανσουά Μιτεράν, επίσης η ελληνική αριστερά κοιτά πάρα πολύ στη Γαλλία ιστορικά», όπως και «η ελληνική ακροδεξιά κοιτάει επίσης πάρα πολύ στη Γαλλία. Το (Ε.Π.ΕΝ.) Εθνική Πολιτική Ένωσις που παραπέμπει στο Le Pen, δεν ήταν τυχαία η επιλογή του ονόματος εκείνα τα χρόνια» λέει ο κ. Χρυσόγελος.

Ωστόσο, για τον Καθηγητή Ευρωπαϊκής και Συγκριτικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Κωνσταντίνο Λάβδα, μπορεί μεν να είναι λογικό που οι γαλλικές εκλογές θεωρούνται πιο σημαντικές, αλλά η διαφορά 5% και 56% τον ανησυχεί.

«Μια τόσο τεράστια διαφορά με προβληματίζει λίγο, γιατί η Βρετανία είναι μια χώρα που εμπλέκεται σε πολλά ζητήματα που αφορούν την Ελλάδα, όπως είναι Κύπρος, είναι εγγυήτρια δύναμη, είναι μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας, άρα θα περίμενα τις απαντήσεις πιο ζυγισμένες».

Ελάχιστη προβολή των βρετανικών εκλογών από ελληνικά ΜΜΕ

Ωστόσο, αν λάβει κανείς υπόψη το γεγονός ότι μόλις το 2% θεωρεί ότι έχει ενημερωθεί για τις βρετανικές εκλογές από τα ελληνικά ΜΜΕ, σε αντίθεση με το 83% για τις γαλλικές, τότε μάλλον δεν θα πρέπει να μιλάμε και τόσο για ελληνική «αδιαφορία» για τις εξελίξεις στη Γηραιά Αλβιόνα. «Υπάρχει μια ασυνέπεια στις απαντήσεις για το ποιες εκλογές έχουν προβληθεί περισσότερο και ποια αξιολογείται περισσότερο σημαντική» λέει ο κ. Λάβδας, τονίζοντας πως «είναι προφανές ότι οι γαλλικές εκλογές έχουν συζητηθεί περισσότερο».

Στο ίδιο συντείνει και ο ομότιμος καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Μιχάλης Σπουρδαλάκης. «Υπάρχει αναντιστοιχία ενδιαφέροντος και χρόνου ενημέρωσης. Ενώ ο χρόνος που έχει αφιερωθεί στα ΜΜΕ για τις αγγλικές εκλογές είναι ελάχιστος συγκριτικά με τις γαλλικές, αυτό δεν είναι αντίστοιχο με το ενδιαφέρον που έχουν οι πολίτες».

«Ενώ μόλις 2% θεωρεί ότι οι βρετανικές εκλογές έχουν συζητηθεί περισσότερο από τα ελληνικά ΜΜΕ, παρόλα αυτά είναι αναλογικά μεγαλύτερο το ποσοστό ενδιαφέροντος από αυτό που αφιερώνουν τα ΜΜΕ, καθώς ένα 38% λέει ότι είναι εξίσου σημαντικές και οι δύο εκλογές» αναφέρει.

Για τον κ. Σπουρδαλάκη, υπάρχει μια επιδερμική αντιμετώπιση για το τι συμβαίνει στο Ην. Βασίλειο. «Στην Αγγλία έχουμε μια κυβέρνηση που εξελέγη με 33%, το χαμηλότερο στην ιστορία του Ηνωμένου Βασιλείου, ε, αυτός ήταν ο «θρίαμβος» των Εργατικών» εξηγεί ο Πολιτικός Επιστήμονας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Ο κ. Λάβδας θέτει έναν επιπλέον παράγοντα –πέραν του πολιτικού- που εξηγεί γιατί οι γαλλικές εκλογές προβλήθηκαν περισσότερο. Αυτό συνέβη επειδή «η όλη διαδικασία κράτησε περισσότερο, όχι μόνο διότι ήταν σε δύο γύρους, αλλά και γιατί είναι πολύ δύσκολη η διαδικασία σχηματισμού κυβέρνησης. Οι βρετανικές εκλογές προβλήθηκαν λιγότερο αλλά ήταν μια πολύ σαφής πλειοψηφική διαδικασία», δηλαδή με άλλα λόγια «ήταν θεσμικά ήταν πιο ξεκάθαρο το πράγμα» λέει ο καθηγητής στο Πάντειο.

Τι σημαίνει ο Στάρμερ για τους Έλληνες

Όσον αφορά το αποτέλεσμα των βρετανικών εκλογών η συντριπτική μερίδα των Ελλήνων ερωτηθέντων (75%) θεωρούν οι Εργατικοί θα ωφελήσουν τη βρετανική κοινωνία και ένα 62% θεωρεί ότι η νίκη του κόμματος του Κιρ Στάρμερ είναι μια καλή εξέλιξη για τις ελληνοβρετανικές σχέσεις.

Ωστόσο, μόλις ένα 35% θεωρεί τη νίκη των Εργατικών θετική εξέλιξη για το Κυπριακό Ζήτημα.

Για τον κ. Σπουρδαλάκη, όμως, δεν είναι σαφής η βάση αξιολόγησης των κυβερνήσεων του Ηνωμένου Βασιλείου από τους Έλληνες ερωτηθέντες. «Γιατί, δηλαδή, το 75% λέει ότι θα είναι θετική για την βρετανική κοινωνία μιας κυβέρνηση Εργατικών και το 62% τη θεωρεί θετική για τα δικά μας δίκαια, τη στιγμή που δεν υπάρχει αντίστοιχη ενημέρωση του κόσμου;» αναρωτιέται ο καθηγητής.

Ο Κωνσταντίνος Λάβδας θα περίμενε κάπως διαφορετικά τα πράγματα, σε αυτή την ερώτηση. «Με εντυπωσιάζει το 75% για τη βρετανική κοινωνία, διότι δεν νομίζω πως όλοι όσοι απάντησαν έχουν τόσο διεισδυτική ματιά για τις αντζέντες των κομμάτων, υπάρχει μια γενική εντύπωση μάλλον ιμπρεσιονιστική υποθέτω».

«Με προβληματίζει λίγο που στηρίζεται αυτή η αντίληψη» προσθέτει, αποδίδοντας τη «ίσως από μια αφηρημένη αντίληψη ότι οι Εργατικοί είναι πιο φιλολαϊκή κυβέρνηση» εξηγεί.

Βέβαια, θεωρεί αναμενόμενο ότι οι Έλληνες βλέπουν θετικά μια Εργατική κυβέρνηση όσον αφορά τις σχέσεις με την Αθήνα. «Για τις ελληνοβρετανικές σχέσεις θα καταλάβαινα ακόμα και το 90% να έλεγε ότι θα έχει θετικό αντίκτυπο η νίκη των Εργατικών, αλλά για την βρετανική κοινωνία σηκώνει σίσγουρα συζήτηση, δίχως να σημαίνει ότι είναι απαραίτητα άστοχο».

Ο κ. Λάβδας εκτιμά πως το ζήτημα των συστάσεων με τα ελγίνεια μάρμαρα, αλλά και θετική στάση της προηγούμενης κυβέρνησης Ρίσι Σούνακ έναντι της Τουρκίας, έπαιξαν ρόλο στην αρνητική αντίληψη των Ελλήνων για τους Συντηρητικούς.

Ωστόσο, το εξαιρετικά χαμηλό 35% για το Κυπριακό Ζήτημα δείχνει για τον ίδιο μια σχετική αμηχανία σε σχέση με τις διαφορετικές θέσεις. «Νομίζω ότι και εκεί θα μπορούσε να είναι παραπάνω, δεδομένου ότι πιθανότητα μπορούμε να περιμένουμε από τους Εργατικούς κάπως πιο προσεκτική προσέγγιση, ίσως πιο ακριβοδίκαιη και ισορροπημένη. Θα μπορούσε να είναι πιο ψηλά και με προβληματίζει το ποσοστό για το Κυπριακό» υπογραμμίζει ο κ. Λάβδας.

Ο 1 στους 4 είναι ανακουφισμένος από τις γαλλικές εκλογές

Τα συναισθήματα που κυριαρχούν στους Έλληνες ερωτηθέντες για το εκλογικό αποτέλεσμα στη Γαλλία, είναι ανακούφιση (24%), θυμός (12%), αδιαφορία (12%) και ελπίδα (11%). Σύμφωνα με τα ευρήματα όμως της έρευνας το αίσθημα του θυμού είναι αυτό που εντοπίζεται κυρίως στους δεξιούς ψηφοφόρους (βλ. στο τέλος όλη την έρευνα).

«Είναι σαφές ότι η αριστερά νιώθει αισθήματα ανακούφισης, ελπίδας και αισιοδοξίας. Στα ίδια συναισθήματα το άλλο άκρο, η ακροδεξιά έχει πολύ μικρά ποσοστά» λέει ο κ. Σπουρδαλάκης.
«Επικρατεί η ανακούφιση, αλλά είναι ένα συναίσθημα που δεν έχει συνέχεια» εξηγεί ο Επίκουρος Καθηγητής Πολιτικής και Ιστορικής Κοινωνιολογίας, στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, Κώστας Ελευθερίου.

«Ελπίδα και ικανοποίηση, είναι πιο χαμηλά και σε αυτά είναι διαμοιρασμένοι αριστεροί και κεντροαριστεροί», λέει ο κ. Ελευθερίου, ο οποίος υπογραμμίζει ότι «οι δεξιοί νιώθουν θυμό διότι θέλανε μεγαλύτερα ποσοστά για την ακροδεξιά» κάτι στο οποίο συμφωνεί και ο κ. Σπουρδαλάκης.
«Άρα φαίνεται ότι και στην Ελλάδα έχουν διαμορφωθεί αντίστοιχα συναισθήματα και τάσεις με την πόλωση και τις ομαδώσεις που υπάρχουνε στη Γαλλία. Αυτό είναι πολύ σημαντικό» λέει ο κ. Σπουρδαλάκης, κάτι το οποίο φαίνεται να μην διαφεύγει της προσοχής και του κ. Ελευθερίου: «δεν βλέπουμε φοβερές διαφοροποιήσεις, σε Ελλάδα και Γαλλία» λέει ο επιστήμονας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο.

Ο 1 στους 4 Έλληνες θέλει Λεπέν

Οι προτιμήσεις των Ελλήνων ερωτηθέντων για την την πολιτική δύναμη που θα έπρεπε να κυβερνήσει τη Γαλλία παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον, προκαλώντας όμως και προβληματισμό στους ειδικούς. Ένα 35% προτιμά τον αριστερό συνασπισμό Νέο Λαϊκό Μέτωπο, ακριβώς το ίδιο ποσοστό επιθυμεί το «Μαζί» του Μακρόν και ένα 23% των Ελλήνων θα ήθελε την Εθνική Συσπείρωση για να κυβερνήσει τη Γαλλία.

Σύμφωνα με τον κ. Χρυσόγελο, το 35% στο Νέο Λαϊκό Μέτωπο, δείχνει ότι υπάρχει ένα αίτημα στην Ελλάδα για αριστερά, αλλά δεν υπάρχει το πολιτικό όχημα ακόμα. Το ίδιο σημειώνει όμως και ο κ. Ελευθερίου: «Το 35% υποδηλώνει ότι υπάρχει ένας χώρος, αρκεί να βρεθεί το υποκείμενο να το εκφράσει».

Μπορεί ο Μακρόν να έχει προκαλέσει με τις πολιτικές τους (συνταξιοδοτικό, στάση στον πόλεμο στην Ουκρανία), ωστόσο μοιράζεται το ίδιο ποσοστό αποδοχής με τον γαλλικό συνασπισμό από το ελληνικό κοινό δηλαδή 35%. «Νομίζω ότι οι Έλληνες τον Μακρόν τον βλέπουν στα… κυβικά τους» εξηγεί ο Αγγελος Χρυσόγελος. «Ο Μακρόν είναι πιο δημοφιλής στην Ελλάδα, απ’ ότι στη Γαλλία, το οποίο ισχύει ιστορικά με μεγάλους Γάλλους προέδρους (Ζισκάρ Ντεσταιν, Μιτεράν κτλ)».

«Γενικά οι Γάλλοι πρόεδροι μετά τις δύο θητείες τους στη Γαλλία καλό θα έιναι να διεκδικούν μια Τρίτη θητεία στην Ελλάδα» υπογραμμίζει χαριτολογώντας ο Έλληνας ακαδημαϊκός στο Λονδίνο.

Ο Κωνσταντίνος Λάβδας, μάλιστα, θα περίμενε μεγαλύτερο ποσοστό των ερωτηθέντων να δείξει την προτίμησή του στον συνασπισμό του Μακρόν. «Το 35% στον Μακρόν και 35% στο Νέο Λαϊκό Μέτωπο είναι τρομερό» λέει χαρακτηριστικά ο ίδιος. «Θα περίμενε κανείς από ελληνικής σκοπιά να είναι σαφέστερη η προτίμηση στον Μακρόν. Αυτό δείχνει ότι αφενός μέσα από τον Τύπο έχει φανεί ότι είναι σκληρή και νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση η κυβέρνηση του Μακρόν στο εσωτερικό, αλλά επίσης δείχνει και μια αμηχανία και μία άγνοια των πραγματικών δεδομένων στην γαλλική οικονομία καθώς μόνο ως προς το δημόσιο χρέος μπορεί να πει κανείς ότι πάει η Γαλλία άσχημα.

Για τον κ. Λάβδα η «σημαντική παρουσία του Μακρόν στην Ευρώπη, γεωπολιτικά και στην Ανατολική Μεσόγειο δεν φαίνεται να αποτιμάται από τον κόσμο. Θα περίμενα μια μεγαλύτερη συμπάθεια στον συνασπισμό Μακρόν» καταλήγει υπενθυμίζοντας πόσο έχει υποστηρίξει αναμφισβήτητα η κυβέρνησή του την Ελλάδα έναντι της Τουρκίας.

Αντίθετα, ο κ. Λάβδας παρατηρεί οι αυτοί που τοποθετούνται ως αριστεροί βλέπουν με συμπάθεια το Νέο Λαϊκό Μέτωπο, το οποίο είναι επίσης πάρα πολύ ετερόκλητο. «Βλέπω τους μακρονιστές να είναι εξίσου συμπαθείς με το Ενιαίο Λαικό Μέτωπο που ουδείς γνωρίζει τι υπάρχει εκεί μέσα» υπογραμμίζει ο καθηγητής στο Πάντειο.

Όσον αφορά το γεγοονός ότι το 23% των ερωτηθέντων Ελλήνων προτιμά τη Λεπέν, ο κ. Χρυσόγελος, συνιστά προσοχή με την έννοια ότι, οι Έλληνες ερωτώμενοι τοποθετούνται για “ξένους οχύρωνες”, «δηλαδή είναι λίγο εύκολο να μιλάμε για μια άλλη χώρα» λέει, προσθέτοντας ότι «είναι μια χαλαρή ερώτηση». Ωστόσο, «σίγουρα μου κάνει αίσθηση καθώς αποτυπώνει μια ευρύτερη ιδεολογική ατμόσφαιρα αυτή τη περίοδο».

Πράγματι ο κ. Σπουρδαλάκης βλέπει με ανησυχία το 23%, το οποίο θεωρεί ως πολύ υψηλό αν μετρήσουμε τα ποσοστά της ακροδεξιάς στην Ελλάδα. «Το γεγονός αυτό μπορεί να ερμηνευτεί ότι οι ακροδξειές δυνάμεις που προσβλέπουν σε τέτοιους είδους ρητορική, πολιτικές οργάνωση κτλ στυλ Λεπέν είναι πολύ περισσότερες που αυτές που έδειξαν οι δικές μας εθνικές εκλογές». Πράγματι, και για τον κ. Ελευθερίου «αυτό το 23% υπό πολλές προϋποθέσεις θα μπορούσε να προσδιορίσει και ένα πλαίσιο επιρροής μιας ακροδεξιάς λύσης στην Ελλάδα»

Ωστόσο, ο Κωνσταντίνος Λάβδας δεν δείχνει τόσο προβληματισμένος, καθώς σύμφωνα με τον ίδιο το υψηλό ποσοστό 23% στην «Εθνική Συσπείρωση» δείχνει ότι καταρρέει το στερεοτυπικό της ακροδεξιάς στην Ελλάδα σιγά σιγά. «Ονομάζουμε ως ακροδεξιά στερεοτυπικά, λόγω άγνοιας, δυνάμεις που έχουν μεταξύ τους τεράστιες διαφορές και αυτό ισχύει και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο» λέει ο ίδιος, εξηγώντας πως μέσα στον ευρύτερο χώρο που χαρακτηρίζεται ως ακροδεξιά υπάρχουν δυνάμεις, συντηρητικές μεν, αλλά που δεν έχουν καμία σχέση με βίαια, αντισημιτικά ή νεοφασιστικά πολιτικά σχήματα.

Για τον ίδιο, το 23% δείχνει ότι «ορθώς αποδομείται αυτή η στερεοτυπική κατηγορία “ακροδεξιά” την οποία αναμασούνε οι περισσότεροι Έλληνες αναλυτές. Το 23% είναι η συνειδητοποίηση ότι πρέπει να είναι κανείς ευφυέστερος από τους αναλυτές που μιλάνε, που επαναλαμβάνουν τα ίδια παραμύθια εδώ και πολλά χρόνια. Είναι η αποδόμηση της στερεοτυπικής προσέγγισης στην ακροδεξιά για μένα» λέει ο καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Χαρακτηριστικά των ψηφοφόρων που μαρτυρούν προβλήματα για ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΚΚΕ

Αναλύοντας τους πολιτικούς χώρους στους οποίους ανήκουν εκείνοι που τοποθετήθηκαν για το ποια γαλλική πολιτική δύναμη προτιμούν, το Νέο Λαϊκό Μέτωπο προτιμούν οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ (84%), ΚΚΕ (75%) και του ΠΑΣΟΚ (39%).

Αυτό που δεν διέφυγε της προσοχής των Ελλήνων ειδικών είναι ότι το ΠΑΣΟΚ είναι διχασμένο. Δηλαδή ενώ ένα 39% κοιτάει στην αριστερά (Νέο Λαϊκό Μέτωπο), ένα 48% προτιμά τον συνασπισμό του Μακρόν, δηλαδή κεντροδεξιά. Ενώ η κατανομή των πολιτκών δυνάμεων και των συγκλίσεων είναι ερκετά ανεμμενόμενη για τον κ. Ελευθερίου αυτό που τον εντυπωσιάζει η στάση των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ. «Η βάση του ΠΑΣΟΚ είναι διχασμένη αλλά είναι πιο δεξιόστροφη έτσι όπως πάει. Αυτό το 39% και 48% στο ΠΑΣΟΚ βάζει και ζητήματα στο πως και η ηγεσία του κόμματος η νυν και οι διάφοροι υποψήφιοι για την ηγεσία μιλούσαν για το Νέο Λαϊκό Μέτωπο σε ένα όχημα αριστερή κεντροαριστερής συνεργασίας».

«Αυτό δείχνει και πρόβλημα στρατηγικής που έχει το ΠΑΣΟΚ» λέει ο κ. Χρυσόγελος, «το οποίο ουσιαστικά δεν έχει αποφασίσει ακόμα εάν θα είναι ένα κεντρώο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα που θα κινείται στον αστερισμό αυτής της κεντρώας διαχείρισης, ή θα είναι μια κεντροαριστερή ή αριστερή ακόμα λύση. Ουσιαστικά και τώρα στο ζήτημα της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ αυτό το ερώτημα τίθεται».

Βέβαια, για τον κ. Λάβδα, το 48% “πασοκικής συμπάθειας” στους μακρονιστές, κρίνεται ως «απολύτως λογικό». «Θα μπορούσε να είναι και πιο πάνω. Δείχνει μια μια προτίμηση σε κάτι το οποίο για να το προτιμάς και να λες είσαι σοσιαλιστής πασοκικού τύπου, πρέπει να έχεις μια συνολικότερη αντίληψη για τον συνασπισμό του Μακρόν, διαφορετικά πας στο Λαϊκό Μέτωπο», τονίζει ο κ. Λάβδας.

Πάντως, ο κ. Ελευθερίου εντοπίζει ότι και στον χώρο του ΚΚΕ υπάρχει ζήτημα. Είναι ενδιαφέρον ότι το 75% των ψηφοφόρων του ΚΚΕ είναι υπέρ του Νέου Λαϊκού Μετώπου, παρά το γεγονός ότι το ίδιο του ΚΚΕ σε επίσημες αποτιμήσεις του αποτελέσματος των γαλλικών εκλογών αναφερόταν περισσότερο ότι δεν αποτελεί μια εξέλιξη υπέρ του λαού κτλ.

Φαίνεται ότι αυτή η αντίληψη δεν έχει μεγάλη διείσδυση στη βάση του κόμματος. Υπάρχει μια απόσταση, εκτιμά ο καθηγητής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο.

Το γεγονός ότι το 16% των ψηφοφόρων της ΝΔ προτιμά τη Λε Πεν παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους κ. Σπουρδαλάκη και Λάβδα, τον καθένα για διαφορετικό λόγο πρόβλημα της ΝΔ

Ο Μιχάλης Σπουρδαλάκης εκτιμά πως το 16% δεν είναι καθόλου μικρό ποσοστό. «Με βάση τις εθνικές εκλογές του 2023 το 7% της δύναμης της ΝΔ στηρίζει τη Λεπέν» υπογραμμίζει ο ίδιος, συμπεραίνοντας πως «εδώ έχεις μια κρυφή δυναμική και αποδοχή τουλάχιστον της ακροδεξιάς, ατζέντας, συμβόλων κτλ».

Ερμηνεύοντας ο κ. Λάβδας αυτό το υψηλό 16% των νεοδημοκρατιών που συμπαθούν τη Λε Πέν, εκτιμά πως και πάλι πως «αυτός ο μπαμπούλας της ακροδεξιάς είναι μια στερεοτυπική αντίληψη που δεν στέκει πλήρως».

Οι οικονομικά εύρωστοι υπέρ του Μακρόν

Όσον αφορά τα κοινωνικοοικονομικά χαρακτηριστικά των ανθρώπων που απάντησαν, οι πιο προνομιούχοι οικονομικά, βλέπουν με πιο καλό μάτι τον Εμανουέλ Μακρόν.

Ο Ελευθερίου βλέπει δεδομένα που συνταντάει κανείς και στη Γαλλία. «Οικονομικά οι επιλογές των Ελλήνων πάνε πακέτο με τις επιλογές των Γάλλων»

«Όσο κατεβαίνουν τα εισοδήματα, υπάρχει μεγαλύτερη κίνηση ψήφου είτε στην άκρα δεξιά (Εθνική Συσπείρωση) είτε προς το Ενιαίο Λαϊκό Μέτωπο. Στο ίδιο συντείνει και ο Μιχάλης Σπουρδαλάκης λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «αυτό είναι πολύ διδαχτικό» λέει.

«Οι φτωχοί των πόλεμων πάνε στο νέο λαϊκό μέτωπο, οι φτωχοί της υπαίθρου και των περιφερειακών περιοχών πηγαίνουν προς την άκρα δεξιά και όσο πάμε προς τα μεσαία ανώτερα στρώματα με όρους οικονομικούς εκεί πέρα πηγαίνουν προς Μακρόν» λέει ο κ. Ελευθερίου.

Στο εσωτερικό του Νέου Λαϊκού Μετώπου, τα μεσαία στρώματα ψήφιζαν υποψηφίους που προέρχονταν από τους σοσιαλιστές, δε οι πιο φτωχοί στηρίζαν υποψήφιους που ερχόντουσαν από την Ανυπότακτη Γαλλία (Ζαν Λυκ Μελανσόν).

Περισσότερες γυναίκες και μορφωμένοι υπέρ της αριστεράς

Τέλος, όσον αφορά τα φυλετικά και κοινωνιολογικά χαρακτηριστικά φαίνεται ότι υπέρ της αριστεράς είναι σημαντικό ότι τάσσονται με πανεπιστημιακή μόρφωση (38%) και περισσότερες γυναίκες (45% υπέρ Νέου Λαϊκού Μετώπου). «Είναι σαφές αυτό» παρατηρεί ο κ. Σπουρδαλάκης.

«Υπάρχει το έμφυλο το ζήτημα. Οι άνδρες είναι πιο ανοιχτοί, πιο άνετοι στην άνοδο της ακροδεξιάς ενώ οι γυναίκες, παραδοσιακά και σε όλους τους χώρους φοβούνται περισσότερο», λέει ο κ. Χρυσόγελος

Ο δε κ. Ελευθερίου παρατηρεί ότι η αριστερά έχει μεγάλη διείσδυση στα πιο μορφωμένα στρώματα και λιγότερο στην εργατική τάξη. Ενώ στην Λαϊκή Συσπείρωση βλέπει το αντίθετο το αντίστροφο.

Ωστόσο, ο κ. Λάβδας παρατηρεί ότι οι έχοντες πανεπιστημιακή εκπαίδευση έλκονται τόσο από την αριστερά (38%) όσο και από τον συνασπισμό του Μακρόν (37%).

Ο 1 στους 3 δεν ανησυχεί για την Άκρα Δεξιά

Τέλος, ενώ ένα 56% θεωρεί ότι ότι η άνοδος της Άκρας Δεξιάς απειλεί την Ευρώπη, ωστόσο, ένας σημαντικό 33% δεν ανυσηχεί. Πρόκειται για ένα ποσοστό που ανησυχεί τον Μιχάλη Σπουρδαλάκη, ο οποίος αποδίδει ευθύνες στις ευρωπαϊκές πολιτικές που κανονικοποίησαν την άκρα δεξιά.

Την ίδια στιγμή όμως, ο κ. Λάβδας, επαναλαμβάνει ότι το ποσοστό αυτό αποτελεί απάντηση του κόσμου στην “στερεοτυπική προσέγγιση της άκρας δεξιάς” από πολλούς συναδέλφους του και τα ΜΜΕ. Εξάλλου για τον ίδιο ο όρος «Δημοκρατία» είναι εξαιρετικά γενικός, και το ορθότερο θα ήταν να ερωτηθεί ο κόσμος για συγκεκριμένους τομείς.