To 2024 έγινε παρελθόν, αφού προηγουμένως, στην εκπνοή του έκλεισε μια «εκκρεμότητα», που ταλαιπώρησε για έναν ολόκληρο χρόνο τον Δήμο Ρόδου και μια ολόκληρη κοινωνία που παρακολουθούσε απηυδισμένη, αν όχι αηδιασμένη, ένα πρωτοφανές κλίμα τοξικότητας να δηλητηριάζει κάθε απόπειρα πολιτικού διαλόγου εντός και εκτός δημοτικού συμβουλίου.
Η αμφισβήτηση του εκλογικού αποτελέσματος από πλευράς του ηττημένου των δημοτικών εκλογών Αντώνη Καμπουράκη και οι προσφυγές που ακολούθησαν, στην ουσία συνέχισαν και επέτειναν το τοξικό κλίμα που είχε διαμορφωθεί κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου και έστρωσε το χαλί για όσα επακολούθησαν.
Ωστόσο, μόνο εκείνοι που για τους δικούς τους λόγους αμφισβήτησαν το εκλογικό αποτέλεσμα, αρνούμενοι να το δεχτούν, αντιμετώπιζαν το όλο θέμα ως «εκκρεμότητα». Για εκείνους που διέθεταν καθαρή κρίση, καμία εκκρεμότητα δεν υπήρχε. Μάλιστα, όσο καθυστερούσε η επίσημη ανακοίνωση της απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας, τόσο ενισχυόταν η πεποίθηση ότι καμία αλλαγή δεν πρόκειται να επέλθει στο εκλογικό αποτέλεσμα. Αν υπήρχε έστω και η παραμικρή ένδειξη ανατροπής του, είναι προφανές ότι το ΣτΕ θα έτρεχε πολύ πιο γρήγορα τη διαδικασία, στους πρώτους μήνες του 2024. Δεν θα ερχόταν μετά από έναν ολόκληρο χρόνο να πει «φύγε εσύ, έλα εσύ», ακυρώνοντας όλη τη δουλειά και την προσπάθεια της νέας πολιτικής ηγεσίας του Δήμου Ρόδου να βρει τα πατήματά της!
Η απλή λογική των πραγμάτων δεν εμπόδισε όλους εκείνους που ταμπουρώθηκαν πίσω από την άρνηση, να υποδαυλίζουν συνεχώς, και επί μήνες ένα κλίμα αμφιβολίας, επιδιώκοντας την αμφισβήτηση και την μην νομιμοποίηση της δημοτικής αρχής του Αλέξανδρου Κολιάδη στη συνείδηση της κοινής γνώμης.
Όποιος τολμούσε να επικαλεστεί την απλή λογική των πραγμάτων – o Real Voice ήταν μεταξύ αυτών – βρισκόταν πάραυτα στο στόχαστρο επιθέσεων και απειλών ακόμη, μέσα από κατευθυνόμενα ψευδεπίγραφα άρθρα που δημοσιεύονταν σε συγκεκριμένες ιστοσελίδες, στρατευμένες στη συντήρηση του κλίματος της αμφισβήτησης του εκλογικού αποτελέσματος.
Ομολογώ ότι ακόμη και σήμερα αδυνατώ να κατανοήσω τους λόγους που ένα πολιτικό πρόσωπο και μια ολόκληρη παράταξη μπήκαν σε αυτή τη λογική, γνωρίζοντας ότι αναπόφευκτα θα έρθει η μέρα που η ανακοίνωση της απόφασης από το ΣτΕ θα τους εκθέσει ανεπανόρθωτα. Όπως και έγινε.
Οι αμήχανες ανακοινώσεις με τις οποίες προσπαθούν τώρα να ψελλίσουν κάποιες υπεκφυγές, αποφεύγοντας να τοποθετηθούν επί της ουσίας – και πώς θα μπορούσαν άλλωστε μετά από όλα όσα έχουν προηγηθεί – τους εκθέτουν περισσότερο. Κανένας δεν τις παίρνει στα σοβαρά και η όποια συζήτηση επί του θέματος, μοιάζει περισσότερο με ανέκδοτο.
Δεν ξέρω ποιοι συμβουλάτορες πήραν τον Αντώνη Καμπουράκη στον λαιμό τους ή αν ο ίδιος είναι εκείνος που εξ αρχής αρνήθηκε να δει και να αποδεχτεί την πραγματικότητα, επιδιώκοντας πάση θυσία να την αλλάξει και να τη φέρει στα μέτρα του.
Εκείνο που ξέρω είναι πως, όποιος θέτει τον εαυτό σου στη βάσανο της λαϊκής ετυμηγορίας, τότε πρέπει να είναι έτοιμος να δεχτεί τις αποφάσεις της πλειοψηφίας. Ακόμη κι αν αυτή είναι οριακή. Αυτό ορίζουν οι κανόνες της Δημοκρατίας, αυτό ορίζουν και οι κανόνες της ευπρέπειας και της πολιτικής και προσωπικής αξιοπρέπειας.
Στην πολιτική, το εκτόπισμα ενός πολιτικού αποκαλύπτεται όχι στη νίκη, αλλά στην διαχείριση της ήττας. Αν δεν την αντέχει, καλό είναι να μην μπαίνει καν στον στίβο, μήπως και τελικώς την αποφύγει.
