Τον Δεκέμβριο του 2014, ακριβώς πριν από δέκα χρόνια, ο νεοεκλεγείς τότε Περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου Γιώργος Χατζημάρκος, σε συνέντευξή του για τον προσωπικό του πολιτικό απολογισμό της χρονιάς που έφευγε, έλεγε:
«Για μένα και τους συνεργάτες μου, η χρονιά που φεύγει, αποτέλεσε την πλήρη δικαίωση μιας απόφασης που την περίοδο που ελήφθη, θεωρήθηκε από πολλούς ανεξήγητη, ίσως και παράλογη. Να διεκδικήσουμε την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου. Σήμερα πια, μετά από τέσσερις μήνες ως περιφερειακή αρχή, είμαι απολύτως πεπεισμένος πως όλοι αντιλαμβάνονται ότι ήταν μια αμιγώς πολιτική απόφαση, που επικροτήθηκε και νομιμοποιήθηκε με τρόπο θεαματικό από τις τοπικές κοινωνίες στο Νότιο Αιγαίο. Μια απόφαση που υπαγορεύτηκε από την πλήρη επίγνωση των προβλημάτων του τόπου και την ανάγκη ενός διαφορετικού τρόπου άσκησης εξουσίας, που κι αυτή με την σειρά της υπαγορεύεται – μάλλον επιβάλλεται – από τις συνθήκες πρωτόγνωρης κρίσης που περνά η χώρα. Αυτοί που διαμόρφωσαν τις συνθήκες χρεοκοπίας του τόπου, είναι προφανές ότι δεν μπορούν να τον οδηγήσουν στην έξοδο από αυτήν. Αυτό αποτελεί πλέον δικό μας στόχο, δικό μας στοίχημα, δική μας αποστολή. Η Περιφέρεια ως θεσμός, διαμορφώνει ένα μεγάλο πεδίο δράσης, σχεδιασμού και εφαρμογής ουσιαστικών πολιτικών, που μπορούν να οδηγήσουν σε θεαματικά αποτελέσματα».
Ήταν όντως μια «παράλογη», εκ πρώτης όψεως παράτολμη και παρακινδυνευμένη απόφαση, εκείνος που, μετά από μια εντυπωσιακή και σαρωτική παρουσία στα κοινά του τόπου από τα έδρανα της μείζονος μειοψηφίας του δημοτικού συμβουλίου, θεωρείτο από τους πάντες ο επόμενος Δήμαρχος της Ρόδου, να εγκαταλείπει τη σιγουριά για να διεκδικήσει το αξίωμα του Περιφερειάρχη, στη δύσκολη πολυνησιακή Περιφέρεια του Νοτίου Αιγαίου, σε πολλά νησιά της οποίας δεν είχαν ακούσει μέχρι τότε ούτε το όνομά του!
Με εξαίρεση εκείνους που τον γνώριζαν. Για εκείνους, καμία έκπληξη, καμία απορία.
Σ΄ εκείνη λοιπόν την πρώτη του μεγάλη συνέντευξη, έδωσε με σαφήνεια το στίγμα του: «Η χρονιά που φεύγει ήταν για τον τόπο μας η χρονιά της ιστορικής στροφής. Εύχομαι το 2015 να σταθεροποιήσει τη νέα πορεία που ξεκινήσαμε, με ορίζοντα πενταετίας. Εύχομαι να συνειδητοποιήσουμε όλοι σ΄ αυτόν τον τόπο τις ανεξάντλητες δυνατότητές του, που αποτελούν την ισχυρότερη εγγύηση προοπτικής για το μέλλον Εύχομαι το Νότιο Αιγαίο, να μπορεί να ηγηθεί όχι απλά της τοπικής προσπάθειας ανάκαμψης, αλλά και αυτής ακόμη της υπερ-τοπικής, εθνικής προσπάθειας».
Στην περίπτωση του Γιώργου Χατζημάρκου, το ρητορικό ερώτημα αν οι πολιτικοί εννοούν αυτά που λένε, έχει απαντηθεί. Σήμερα, δέκα χρόνια μετά, στην τρίτη πια διαδοχική θητεία του, όλα όσα έλεγε έχουν επιβεβαιωθεί και επιτευχθεί στο ακέραιο, ξεπερνώντας ακόμη και τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις, τις πιο τολμηρές προσδοκίες. Δεν ήταν απλώς οι τυπικές ευχές των ημερών. Η πορεία και τα αποτελέσματά της απέδειξαν ότι είχε εξ αρχής στόχο, είχε σχέδιο είχε στρατηγική, είχε προσήλωση και αφοσίωση για να το πετύχει. Και το κυριότερο: ήθελε να τοποθετήσει τα νησιά στη θέση που τους άξιζε και τους αναλογούσε. Και το κατάφερε.
Δεν ήταν όμως μόνο αυτά. Ήταν η δεινότητα που επέδειξε στη διαχείριση των κρίσεων. Η δεκαετία που μεσολάβησε από το 2014 ως σήμερα, ήταν μια περίοδος «δια πυρός και σιδήρου», όπου η μια κρίση διαδεχόταν την άλλη. Δημοσιονομική κρίση, πολιτική κρίση μεταναστευτικό, πανδημία, πόλεμοι, ενεργειακό, ύφεση στην Ευρώπη σεισμοί, φωτιές, πλημμύρες, κλιματική κρίση διαρκείας.
Το να βγεις όχι μόνο όρθιος αλλά και πρωταθλητής από αυτό το γαϊτανάκι του τρόμου, μόνο τυχαίο δεν ήταν. Το Νότιο Αιγαίο βγήκε πρωταθλητής σε όλους τους δείκτες. Έγινε case study, κέρδισε εκτίμηση, σεβασμό εμπιστοσύνη. Τουρισμός, ανάπτυξη, δημογραφικό. Πρωτιές όχι μόνο εθνικές αλλά και πανευρωπαϊκές. Άλλωστε, οι αληθινοί ηγέτες από τις κρίσεις αναδεικνύονται. Ο Γιώργος Χατζημάρκος αναδείχθηκε μέσα από τις μεγάλες δυσκολίες που κλήθηκε να διαχειριστεί όλα αυτά τα χρόνια, με ψυχραιμία, με ευελιξία, με σχέδιο. αλλά και με μια προνοητικότητα για τα επερχόμενα, όχι συνηθισμένη στα πολιτικά πράγματα της χώρας.
Επί των ημερών του και υλοποιώντας το προσωπικό του στοίχημα – που κατάφερε να το μεταγγίσει στις τοπικές κοινωνίες, το Νότιο Αιγαίο στάθηκε γερά στα πόδια του, με σιγουριά και αυτοπεποίθηση, με επίγνωση της αξίας και της προσφοράς του στη χώρα. Τα νησιά αποτίναξαν τη ρετσινιά της «άγονης γραμμής» και μετατράπηκαν σε λίκνο ενός βιώσιμου μέλλοντος.
Ο ίδιος ο Περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου κέρδισε τον σεβασμό και την αναγνώριση όλων, ανεξαρτήτως κομματικής τοποθέτησης. Άλλωστε, στη διάρκεια των διαδοχικών θητειών του, συνεργάστηκε με όλες ανεξαιρέτως τις κυβερνήσεις, χωρίς κομματικές παρωπίδες και ενώ ουδέποτε έκρυψε την πολιτική του ταυτότητα, για να πετύσει ό,τι περισσότερο μπορούσε για τα νησιά αλλά και για την ίδια τη χώρα όταν οι συγκυρία το επέβαλε, διακηρύσσοντας πάντα ότι επιδιώκει να είναι «μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος». Αυτή η φράση που τόσο συχνά επαναλαμβάνει, αποτελεί και την πεμπτουσία της πολιτικής του, σηματοδοτεί την αλλαγή νοοτροπίας την οποία είχε θέσει εξ αρχής ως πρωταρχικό στόχο. Για το πολιτικό προσωπικό και τους πολίτες. Προέτασσε τον ρεαλισμό και τη συνεργασία, όταν άλλοι επιδίδονταν στον λαϊκισμό και τις σκιαμαχίες με το κεντρικό κράτος, για εσωτερική και μόνο κατανάλωση.
Η προεδρία της Ένωσης Περιφερειών Ελλάδος, έρχεται για τον Γιώργο Χατζημάρκο ως επιστέγασμα και αναγνώριση της σκληρής δουλειάς όλων αυτών των χρόνων και των αποτελεσμάτων της, αλλά και των θέσεων και προτάσεων που διαχρονικά έχει εκθέσει και καταθέσει για την ουσιαστική χειραφέτηση της αυτοδιοίκησης. Η καθολική αποδοχή, αποτυπώθηκε στην χθεσινή ψηφοφορία. Κι όμως, όσο κι αν θεωρείτο αυτονόητη, δεν ήταν. Έχει απόλυτο δίκιο ο Αντιπεριφερειάρχης Κυκλάδων Γιώργος Λεονταρίτης όταν λέει ότι «Στην πολιτική σπάνια υπάρχει αναγνώριση των άξιων και ικανών στελεχών. Σπάνια κρίνονται αξιοκρατικά. Σπάνια δικαιώνονται οι κόποι τους, η δουλειά τους. Στο πρόσωπο του Γιώργου Χατζημάρκου υπήρξε αξιοκρατική κρίση, δίκαιη ανταμοιβή και αναγνώριση των ικανοτήτων του.»
Υπάρχει όμως και άλλη μια σημαντικότατη, ιστορικών διαστάσεων παράμετρος της εκλογής του Γιώργου Χατζημάρκου στη προεδρία της ΕΝΠΕ. Για πρώτη φορά μια νησιωτική Περιφέρεια ηγείται της Ένωσης των Περιφερειών της χώρας. Αναγνωρίζεται επιτέλους – έστω και με καθυστέρηση – η νησιωτική Ελλάδα και η συνεισφορά της, η νησιωτικότητα και οι ιδιαιτερότητές της. Υπό αυτό το πρίσμα, η εκλογή του Γιώργου Χατζημάρκου στην προεδρία της ΕΝΠΕ αποτελεί ορόσημο στα αυτοδιοικητικά πράγματα και ενέχει – πέραν της ουσίας – και έναν ισχυρότατο συμβολισμό.
Στα αξιοσημείωτα της χθεσινής διαδικασία και η εκλογή του Περιφερειάρχη Κρήτης Σταύρου Αρναουτάκη στη θέση του Α΄Αντιπροέδρου. Έτσι, δυο ισχυρές νησιωτικές Περιφέρειες, Νότιο Αιγαίο και Κρήτη, στα πρόσωπα των δύο ικανών και έμπειρων Περιφερειαρχών ενώνουν τις δυνάμεις τους για το μέλλον του θεσμού – καταρρίπτοντας τον …αστικό μύθο της μεταξύ τους αντιπαλότητας – σε μια χρονική στιγμή κρίσιμη για την περαιτέρω ενδυνάμωση της Περιφερειακής Διακυβέρνησης.
