Υπάρχει κόσμος που βλέπει το σπίτι, το μαγαζί, το ξενοδοχείο, την επιχείρησή του μέσα στη λάσπη, απελπίζεται , οργίζεται και ξεσπάει.Δεν έχει σημασία που έχει δίκιο και πού άδικο. Δεν καταλογίζεται αδικία σε αυτόν που γνωρίζει απώλειες. Η απελπισία οπλίζει την γλώσσα και την καρδιά, όχι τον νου.Λογικό και αναμενόμενο.
Οι ζημιές είναι τεράστιες , το ίδιο και η απόγνωση.
Υπάρχουν ανάγκες για στέγη, τρόφιμα, νερό, ρούχα, χρήματα. Υπάρχει έντονη και η ανάγκη να αποδοθούνευθύνες.
Υπάρχει πολύς θυμός που χρειάζεται ονοματεπώνυμα για να ξεσπάσει.
Όταν χάνουμε έναν άνθρωπο τα βάζουμε ακόμα και με τον Θεό . Όταν πλημμυρίσουμε δεν θα τα βάλουμε με όλους εκείνους που έχουν τις «καρέκλες»; Είτε τουςψηφίσαμε είτε όχι. Δεν έχει σημασία αν κάνουν πολλά ή λίγα, αν τρέχουν ή ολιγωρούν, αν μπορούν ή δεν μπορούν . Κάποιος φταίει και είναι πάντα στην ιεραρχία της Πολιτείας .
Υπάρχει και το πληκτρολόγιο που κάνει θαύματα από τον καναπέ , βρίζοντας Θεούς και δαίμονες. Τραγικό μεν , αδιάφορο δε στην παρούσα φάση.
Λέμε «μπόρα είναι, θα περάσει». Αυτή η Bora δεν θα περάσει απλά και ανώδυνα.
Αν δεν κλείσουν οι πληγές , αν δεν αποκατασταθούν οι ζημιές, αν δεν δοθούν αποζημιώσεις, αν δεν γίνειεπιστροφή στην κανονικότητα των οικογενειών πουζουν αυτήν την στιγμή τον εφιάλτη, δεν θα ησυχάσει το νησί, ούτε θα καταλαγιάσει ο θυμός. Και πρέπει να γίνει γρήγορα.
