To θέμα της μεταφοράς απορριμμάτων από την Κάλυμνο στην Κω συνεχίζει να πρωταγωνιστεί στη δημόσια συζήτηση και οι επ’ αυτού αναφορές δεν έλειψαν ούτε από τη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της περασμένης Παρασκευής.
Ο ανεξάρτητος -πλέον- δημοτικός σύμβουλος κύριος Παναγιώτης Αβρίθης χαρακτήρισε «παράνομη» την μεταφορά των απορριμμάτων στην Κω ως διαδικασία, ενώ ανέφερε ότι είναι απαράδεκτο να «επιβάλλονται» αποφάσεις στους Κώους «ιθαγενείς» και μάλιστα χωρίς να ερωτηθεί η άποψη τους.
Γυρίζοντας όμως τον χρόνο πίσω και ταξιδεύοντας στον Οκτώβριο του 2022, όταν ο Δήμαρχος Κω υπέγραφε την επίμαχη διάταξη στον Περιφερειακό Σχεδιασμό Διαχείρισης Απορριμμάτων Νοτίου Αιγαίου, η οποία προέβλεπε την μεταφορά απορριμμάτων στην Κω, θα δούμε ότι εκείνος που άνοιξε ουσιαστικά την πόρτα της Κω για εισδοχή απορριμμάτων, υπό τις όποιες προϋποθέσεις, ήταν ο ίδιος ο κ. Νικηταράς.
Και μάλιστα χωρίς να έχει προηγηθεί καμία ενημέρωση, ούτε καν νύξη, τόσο προς την τοπική κοινωνία, όσο και προς το Δημοτικό Συμβούλιο εκ μέρους του. Ομοίως και εκ μέρους του θεωρούμενου τότε ως «Διόσκουρου» της Δημοτικής Αρχής, κυρίου Αβρίθη.
Πως σήμερα λοιπόν ζητούν ενημέρωση, όταν οι ίδιοι τότε που είχαν το βάρος και την ευθύνη της υπογραφής άρα και της ανάληψης τόσο σημαντικών και μακροχρόνιων υποχρεώσεων για το νησί μας, δεν ενημέρωσαν κανέναν; Κι εν τέλει τι σοϊ ενημέρωση ζητούν σήμερα; Για πράγματα που από λίγο έως πολύ γνωρίζουν εδώ και 3 περίπου χρόνια; Κάπου δεν «βγαίνει» το αφήγημα λοιπόν.
Επίσης ο κ. Αβρίθης κατέθεσε και μια ενδιαφέρουσα πρόταση. Να πραγματοποιηθεί μια κοινή συνεδρίαση των δημοτικών συμβουλίων Κω και Καλύμνου με θέμα συζήτησης το ενδεχόμενο να οριστούν, κοινά αποδεκτοί και απ’ τους δύο Δήμους, επιστήμονες – ειδικοί στα θέματα περιβαλλοντικής διαχείρισης, διαχείρισης απορριμμάτων και βιωσιμότητας, προκειμένου να εξακριβωθεί εάν η μεταφορά των απορριμμάτων είναι νόμιμη ή παράνομη (!!!)
Η εν λόγω πρόταση είναι ενδιαφέρουσα διότι αφενός μεν αποτελεί έμμεση παραδοχή ότι το 2022 πράγματι δεν γνώριζαν εάν αυτά που ψήφιζαν είναι νόμιμα ή παράνομα, αλλά και επιβεβαίωση ότι τα περί παρανομίας που με περίσσεια ευκολία δηλώνουν σήμερα, αποτελούν κάτι μεταξύ θεωρίας συνωμοσίας και δημιουργίας εντυπώσεων.
Θαρρούν πως οι συντάκτες των επίμαχων διατάξεων του ΠΕΣΔΑ Ν. Αιγαίου ή τα στελέχη του ΦοΔΣΑ ή τα μέλη των αρμόδιων επιτροπών του Υπουργείου, δεν είναι -τάχα μου- καταξιωμένοι επιστήμονες, αλλά άσημοι τεχνοκράτες-εντολοδόχοι «σκοτεινών» συμφερόντων, οι οποίοι και πρέπει να αντικατασταθούν με νέους άμεμπτους και «καθαρούς».
Νέοι και «καθαροί» επιστήμονες οι οποίοι και θα οριστούν μετά από συνεννόηση με τον Δήμο Καλυμνίων, ο οποίος είναι και η πέτρα του σκανδάλου στην όλη υπόθεση, δεδομένου ότι εδώ και δεκαετίες δεν έχει πραγματοποιήσει όλα εκείνα τα οποία υποχρεούτο απέναντι στην Καλυμνιακή κοινωνία.
Γιατί να χρειάζονται άραγε επιστήμονες και μάλιστα καταξιωμένοι και κοινώς αποδεκτοί, προκειμένου να αποκαλύψουν κάτι που κατά τους κυρίους Νικηταρά, Αβρίθη και εσχάτως και απ’ τον κ. Καΐσερλη είναι δήθεν δεδομένο; Περιττό δεν είναι; Ας το καταγγείλουν προσφεύγοντας στα αρμόδια όργανα. Εκτός κι αν ακολουθούν την τακτική του «λέγε-λέγε κάτι θα μείνει».
«Είναι αργά για δάκρυα Στέλλα» τραγουδούσε η αξέχαστη Μέμα Σταθοπούλου στον αλησμόνητο Κώστα Καρρά στην ταινία «Οι Καταφρονεμένοι» του 1965. Έτσι και στην δική μας περίπτωση. Είναι αργά και για δάκρυα και για επιτροπές και για προτροπές σε «αντίσταση» και για κονκλάβια επιστημόνων και για επαναστάτες Ποπολάρους και για δημιουργία εντυπώσεων, μα πάνω απ’ όλα είναι αργά για διχασμό.
Έναν προκαλούμενο στρεβλό διχασμό με πολιτικά, τοπικά, ελιτίστικα, κοινωνικά, σοβινιστικά, αλλά πρωτίστως ηθικά και συναισθηματικά χαρακτηριστικά, ικανό να χειραγωγήσει μαεστρικά την τοπική μας κοινωνία, ερεθίζοντας την τοπικιστική της υπόφυση.
Αμφότεροι οι κύριοι Νικηταράς και Αβρίθης, έπρεπε το 2022 να είχαν ενημερώσει τι πρόκειται ως Δήμος να ψηφίσουν, παρουσιάζοντας τα δεδομένα στην τοπική κοινωνία και έχοντας πρωτίστως διερευνήσει εις βάθος, το κατά πόσο αυτό ήταν νόμιμο. Τώρα… Φέξε μου και γλίστρησα!
Έτσι μόνο θα νομιμοποιούνταν, απευθυνόμενοι στην τοπική κοινωνία σήμερα, να υψώνουν τη γροθιά του «λαϊκού» ήρωα και να την καλούν σε «επανάσταση». Τις πόρτες του νησιού εκείνοι τις άνοιξαν διάπλατα. Υπό όποιες προϋποθέσεις. Και τώρα απορούν και διαμαρτύρονται γιατί «μπάζει». Το λες και σοβαρό καταναγκασμό.
Καλά πήγε κι αυτό…
