Ο Τραμπ επικράτησε γιατί υπάρχει πλέον εξοικείωση με το στυλ και την εμπρηστική ρητορική του. Εχει δε απενεχοποιηθεί στα μάτια αρκετών, παρά τις συχνές υπερβολές και επιθέσεις που εξαπολύει σε όποιον τον αντιστρατεύεται, ώστε να μη θεωρείται απειλή για τη δημοκρατία, ούτε εν τέλει ικανός για όλα.
Του Κωνσταντίνου Φίλη
Παρ’ όλα αυτά προέβη σε δημόσιες προγραφές, με κορυφαία αυτή του ειδικού εισαγγελέα, Τζακ Σμιθ, που ερευνά τις καταγγελίες για προσπάθεια ανατροπής του εκλογικού αποτελέσματος του 2020. Μόλις χθες, παραλίγο να τορπιλίσει την εκλογική διαδικασία, καταγγέλλοντας μαζική νοθεία σε Φιλαδέλφεια και Ντιτρόιτ. Επιστρέφει μάλιστα στον Λευκό Οίκο με μία καταδίκη σε βάρος του.
Ο Τραμπ κέρδισε, γιατί έδωσε έμφαση στην οικονομία και την ασφάλεια, προσφέροντας απλές λύσεις σε σύνθετα ερωτήματα ή τέλος πάντων σε ζητήματα που οι Δημοκρατικοί δεν είχαν μία μόνο ξεκάθαρη απάντηση. Η επιβολή δασμών και η στροφή στον προστατευτισμό δεν πρόκειται να μειώσουν τον πληθωρισμό, ούτε τους φόρους. Παρ’ όλα αυτά ο λόγος του Τραμπ ήταν πειστικός, όπως ελκυστικό αποδεικνύεται και το μοντέλο που προκρίνει σε σχέση με την εκμετάλλευση και χρήση πιο παραδοσιακών και «βρώμικων» μορφών ενέργειας, οι οποίες όμως εξασφαλίζουν την αυτονομία των ΗΠΑ αλλά και θέσεις εργασίας. Στο μεταναστευτικό και την ασφάλεια, αφού εμφάνισε τους παράνομους μετανάστες ως την πηγή όλων των δεινών που σχετίζονται με την εγκληματικότητα και κάθε έκνομη ενέργεια, αναφέρθηκε στο σφράγισμα των συνόρων και στις μαζικές απελάσεις που θα ακολουθήσουν από την πρώτη μέρα που θα βρεθεί στον Λευκό Οίκο. Απλά και αποτελεσματικά στην αντίληψη πολλών. Νίκησε, επίσης, γιατί έκανε τη σωστή επιλογή αντιπροέδρου, ο οποίος εκφράζει την εκπλήρωση του αμερικανικού ονείρου, ξεκινώντας από πολύ χαμηλά και φτάνοντας στα υψηλότερα αξιώματα.
Ο Τραμπ έγινε ιδιαίτερα συμπαθής μετά την πρώτη και σοβαρότερη απόπειρα δολοφονίας σε βάρος του, επιδεικνύοντας λίγα δευτερόλεπτα ύστερα από αυτή αντανακλαστικά ενός ηγέτη που βρήκε τη δύναμη να ενθαρρύνει τους εμβρόντητους οπαδούς του. Επίσης, η απόπειρα δολοφονίας, αλλά κυρίως οι εκκρεμότητες με τη δικαιοσύνη, έδωσαν την αίσθηση ενός πολιτικού που διώκεται άδικα, γιατί το κατεστημένο τον φοβάται και θέλει να τον θέσει εκτός παιχνιδιού. Ετσι, ένωσαν δυνάμεις οι αντισυστημικοί αλλά και απογοητευμένοι/αγανακτισμένοι από την ακολουθούμενη πολιτική. Ο Τραμπ και το επιτελείο του διάβασαν σωστά τις αγωνίες, τις ανάγκες και τις προτεραιότητες της πλειονότητας των Αμερικανών, που δεν αφορούν και πάντως δεν δίνουν τόσο μεγάλη έμφαση στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μάλιστα στη σύγχρονη εκδοχή τους, κάτι που ενοχλεί τη συντηρητική Αμερική. Δεν έχασε από την ψήφο των λευκών γυναικών (52% έναντι 47% της Χάρις), παρά την απόλυτη θέση του στο ζήτημα των αμβλώσεων (ζητήματα τέτοιας φύσης, παρά τη σημασία τους, συνήθως δεν επηρεάζουν καταλυτικά τις εκλογικές αναμετρήσεις) και επικράτησε κατά κράτος στους λευκούς άνδρες (59%-39%), όπως και ηττήθηκε κατά κράτος στις μαύρες γυναίκες (92% επέλεξαν τη Χάρις) και τους άνδρες (78%-20%). Μόνο που οι μαύροι, παρά τη σημαντική αύξησή τους (32% από το 2000) είναι 48 εκατομμύρια στα 335 εκατομμύρια των Αμερικανών και, συγκεκριμένα, οι μαύρες γυναίκες το 7% του εκλογικού σώματος και οι μαύροι άνδρες το 5%. Οι Λατίνοι άνδρες κατά 54% επέλεξαν τον Τραμπ.
Από εκεί και πέρα, πολλά από αυτά που υποστήριξε ο Τραμπ στη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας παραπληροφορούσαν και αποπροσανατόλιζαν τους συμπατριώτες του, ενώ τα στοιχεία που εμφάνιζε, ακόμη και στις τηλεμαχίες με τους ανθυποψηφίους του, ήταν ανακριβή. Τα «έντυνε» όμως με αληθοφάνεια, δημιουργώντας τη μετα-αλήθεια (post-truth reality). Επιβεβαιώθηκε έτσι ότι οι αποφάσεις που λαμβάνονται είτε από τους ψηφοφόρους είτε από τους ηγέτες είναι πολλές φορές προϊόν της πρόσληψής τους, όσο λάθος ή/και παραποιημένη μπορεί να είναι αυτή. Μόνο που στην περίπτωση των ΗΠΑ, όσοι ψήφισαν τον Τραμπ δεν δικαιούνται να ισχυριστούν ότι δεν γνώριζαν.
kathimerini.gr
