Η απόσυρση του ΣΥΡΙΖΑ στην ιστορία μοιάζει με την πτώση ενός κόμματος που από πολλά υποσχόμενη πολιτική δύναμη κατέληξε ένα κόμμα ανίκανο να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που κάποτε κέρδισε την εμπιστοσύνη μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας με την προοπτική ριζοσπαστικών αλλαγών, παραδόθηκε σε εσωκομματικές αντιπαραθέσεις, φθηνούς τακτικισμούς και έναν απογοητευτικό κυνισμό που διέψευσε τις ελπίδες ακόμα και των πιο πιστών υποστηρικτών του.
Σήμερα, αυτό που αφήνει πίσω του ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια παρακαταθήκη πολιτικής αποτυχίας, ένα κόμμα που έπαψε να εμπνέει, εστιασμένο στην εξουσία για την εξουσία, χωρίς καμιά κατεύθυνση και χωρίς όραμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ολοκλήρωσε απλώς τον κύκλο του αλλά αυτοαναιρέθηκε, αφήνοντας τη μνήμη του συνυφασμένη με το πικρό τέλος μιας δύναμης που πρόδωσε τα ιδανικά με τα οποία αναδύθηκε και τα οποία όσο κι αν προσπάθησε, απέτυχε να εκπροσωπήσει.
Η παρατεταμένη εσωστρέφεια και η αποδυνάμωση της αντιπολίτευσης, με τον ΣΥΡΙΖΑ να καταναλώνεται σε προσωπικές αντιπαραθέσεις και να αποτυγχάνει να επαναπροσδιορίσει τον πολιτικό του ρόλο, αφήνουν ένα ουσιαστικό κενό. Αυτό το κενό στην αντιπολίτευση δεν βοηθά την ίδια τη δημοκρατία συνολικά, καθώς οι πολίτες αισθάνονται ότι δεν υπάρχουν σοβαρές εναλλακτικές φωνές που να θέτουν την κυβέρνηση σε έλεγχο και να την προτρέπουν σε ποιοτική βελτίωση της πολιτικής της.
Η Νέα Δημοκρατία και ο Κυριάκος Μητσοτάκης κυριαρχούν στην πολιτική σκηνή, όμως η απουσία ουσιαστικής και ικανής αντιπολίτευσης καταλήγει να λειτουργεί ενάντια ακόμα και στην ίδια την κυβέρνηση, καθώς της αφαιρεί την πίεση που την υποχρεώνει σε συνεχή αυτοβελτίωση και ευελιξία απέναντι στα προβλήματα της κοινωνίας. Με μια πολιτική σκηνή που εστιάζει στη μονοκρατορία της Νέας Δημοκρατίας, ο δημόσιος διάλογος και η εναλλαγή απόψεων αποδυναμώνονται σε μεγάλο βαθμό.
Ένα σημαντικό κομμάτι των πολιτών αισθάνεται ότι δεν υπάρχει χώρος για ουσιαστική πολιτική συζήτηση, ενώ παράλληλα ολοένα και περισσότερο αυξάνονται οι φόβοι για μια παρατεταμένη πολιτική στασιμότητα η οποία θα κοστίσει στον τόπο. Σε αυτό το πλαίσιο, η έλλειψη υγιούς και δυναμικής αντιπολίτευσης μπορεί να οδηγήσει σε αδιαφορία και απόσταση από την πολιτική, καθώς οι πολίτες δεν βλέπουν επιλογές που να απαντούν ουσιαστικά στις ανάγκες τους.
Εν μέσω αυτής της νέας πραγματικότητας, το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να βρει τον βηματισμό του και να επανακαθορίσει την ταυτότητά του. Με την κατάλληλη στρατηγική, θα μπορούσε να αξιοποιήσει το κενό που αφήνει ο ΣΥΡΙΖΑ και να διεκδικήσει τη θέση του ως η νέα, αξιόπιστη κεντροαριστερή δύναμη που θέτει ουσιαστικά και ρεαλιστικά πολιτικά αιτήματα. Ωστόσο, το ΠΑΣΟΚ πρέπει να ισορροπήσει ανάμεσα στις παραδοσιακές αξίες του και την ανάγκη να απαντήσει στις σύγχρονες προκλήσεις, προσφέροντας ένα πειστικό όραμα για το μέλλον.
Στο πολιτικό σκηνικό που αναδιαμορφώνεται, η Ελλάδα χρειάζεται μια αντιπολίτευση με ανανεωμένο πολιτικό περιεχόμενο, νέα πρόσωπα και αποτελεσματικές στρατηγικές, ώστε να μπορεί να ελέγχει την κυβέρνηση και να προσφέρει στους πολίτες προτάσεις με ουσία. Η έλλειψη αυτή κάνει τη Νέα Δημοκρατία να μοιάζει με τη μοναδική βιώσιμη επιλογή, αλλά η μακροπρόθεσμη απουσία αντιπολιτευτικών αντίβαρων μπορεί να την οδηγήσει στην δημιουργία μιας ψευδαίσθησης παντοδυναμίας με αποτέλεσμα όχι μόνο να απωλέσει τον έλεγχο, αλλά και να αποδυναμώσει την ίδια της τη δυναμική.
Για να αναπτυχθεί ένα περιβάλλον πολιτικής υγείας λοιπόν, είναι απαραίτητο να υπάρξει μια αξιόπιστη και ενεργή αντιπολίτευση, ικανή να συμμετέχει στην πολιτική με τρόπο που να ξανακεντρίζει το ενδιαφέρον των πολιτών, εμπνέοντας και όχι αποστρέφοντας τον πολίτη και προς τούτο, υπάρχει ακόμη τεράστια απόσταση.
