Κεντρικό θέμα συζήτησης στη χθεσινή 4η συνεδρίαση λογοδοσίας της Δημοτικής Αρχής Κω, ήταν το ζήτημα μη επάρκειας των σχολικών κτιρίων του νησιού, καθώς και η αναγκαιότητα κατάρτισης ενός καλού προγραμματισμού για τη δημιουργία νέων σχολείων.
Στο ζήτημα τοποθετήθηκε ο ίδιος ο Δήμαρχος Κω λέγοντας για άλλη μια φορά ότι παρέλαβε καμένη γη και κανέναν προγραμματισμό απ’ την προηγούμενη δημοτική αρχή, ότι το ταμείο του Δήμου είναι πεπερασμένο, ότι ο Δήμος έχει ανάγκη στήριξης απ’ την Πολιτεία και ότι πρέπει να επιστρέψει η είσπραξη του τέλους ανθεκτικότητας στο Δήμο Κω ώστε να υπάρχει ένα ταμείο απ’ όπου και θα χρηματοοτηθεί η δημιουργία νέων σχολικών κτιρίων.
Παραλάβαμε «καμένη γη».
Η αλήθεια είναι ότι αυτό έχει μια κάποια δόση αλήθειας. Δεν υπήρξε μια πλήρης προετοιμασία απ’ την προηγούμενη Δημοτική Αρχή ώστε σήμερα να μιλάμε για τετελεσμένες καταστάσεις. Αυτό όμως θα είχε αξία εάν ο κ. Νικηταράς πραγματοποιούσε την πρώτη του θητεία. Να υπενθυμίσουμε λοιπόν ότι η παράταξη του κ. Νικηταρά διοικεί το Δήμο απ’ το 2019 και πορεύεται στα κοινά του νησιού μας τα τελευταία 5 χρόνια. Εφόσον παρέλαβε καμένη γή όπως του αρέσει να λέει, αναρωτιόμαστε τι έχει κάνει ο ίδιος αυτά τα 5 χρόνια, είτε για να τα συνεχίσει ο ίδιος το 2028, είτε για να τα παραδώσει ως τετελεσμένα στην επόμενη Δημοτική Αρχή;
Η απάντηση είναι ΛΙΓΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. Πέρα από αντιπολίτευση στην Δημοτική Αρχή της περιόδου 2014-2019 και πέραν από ορισμένες κινήσεις-πυροτεχνήματα όπως προσωρινές μετεγκαταστάσεις, επιφανειακές επιδιορθώσεις κι αναβαθμίσεις και κάποιες πρόσκαιρες και παντελώς ανοργάνωτες αναζητήσεις ακινήτων, τίποτα ουσιαστικό δεν έχει προκύψει όλα αυτά τα χρόνια. Απεναντίας, μόνο προβλήματα προέκυψαν. Προβλήματα και βάσανα της σχολικής κοινότητας (βλ. ΕΕΕΕΚ Κω, 3ο Γυμνάσιο, 3ο Δημοτικό).
Πόσο λοιπόν νομιμοποιείται ο κ. Νικηταράς να χρησιμοποιεί το επιχείρημα της «καμένης γης» όταν και ο ίδιος στα 5 χρόνια διοίκησής του, ελάχιστα έχει αναβαθμίσει τα σχολικά κτίρια του νησιού και δεν έχει πράξει τίποτα ουσιαστικό και χειροπιαστό για δημιουργία νέων; Για πόσο ακόμα θα πορεύεται στα κοινά του τόπου αντιπολιτευόμενος προηγούμενες δημοτικές αρχές και ανθρώπους που δεν υπάρχουν καν στο σημερινό πολιτικό σκηνικό; Απάντηση: Για όσο ακόμη χρειάζεται να καλύπτει την δική του ολιγωρία.
Είσπραξη τέλους ανθεκτικότητας.
Για την είσπραξη του τέλους ανθεκτικότητας απ’ τους Δήμους, νομίζω ότι ο κ. Νικηταράς δεν θα έπρεπε να επιχειρηματολογεί προτάσσοντας την αναγκαιότητα του να γίνει πράξη κι αυτό διότι προ τριών μηνών ήταν ο ίδιος που ως μέλος της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων καταψήφισε την απόφαση του περιφερειάρχη Γ. Χατζημάρκου να διεκδικήσει η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου την είσπραξη του τέλους ανθεκτικότητας και την απόδοση του 75% αυτού στους Δήμους για πραγματοποίηση έργων στους τομείς των λιμενικών εγκαταστάσεων, των σχολικών κτιρίων και των υγειονομικών μονάδων.
Ο ίδιος ήταν που το καταψήφισε τότε. Έρχεται σήμερα λοιπόν και πετάει τη μπάλα στην εξέδρα διεκδικώντας εκ νέου κάτι το οποίο όταν πρόσφατα του προσφέρθηκε απλόχερα, εκείνος αρνήθηκε. Αυτό πως μπορεί να χαρακτηριστεί πέρα από άλλη μία προσπάθεια δημιουργίας εντυπώσεων και αποπροσανατολισμού της τοπικής κοινωνίας;
Μια δημοτική περίοδος που δείχνει να έχει «σχολάσει» πριν την ώρα της.
Όλοι θέλουμε το καλό το νησιού, ακόμη και ασκώντας δριμεία κριτική στην σημερινή δημοτική αρχή στόχος μας είναι να την κινητοποιήσουμε και να την κάνουμε να δει τους τομείς στους οποίους «πονάει», οι οποίοι για την ώρα είναι πολλοί. Δυστυχώς η νέα δημοτική περίοδος βρίσκει τη δημοτική αρχή αδικαιολογήτως απούσα απ’ τα σοβαρά προβλήματα του τόπου κι αυτό πλέον αναδεικνύεται και από μια μεγάλη μερίδα πολιτών οι οποίοι εκφράζουν καθημερινά τη δυσαρέσκειά τους για τη διαχείριση του δήμου σε μια σειρά σοβαρών προβλημάτων.
Το καλύτερο που έχει να κάνει λοιπόν ο κ. Νικηταράς είναι να σταματήσει τις φθηνές δικαιολογίες, να κοιτάξει στα μάτια τον κόσμο κάνοντας την αυτοκριτική του και ύστερα να προσπαθήσει να κάνει μια νέα αρχή μήπως και καταφέρει να περισώσει μια δημοτική περίοδο που ως τώρα και μέσα σε 8 μήνες, δείχνει να έχει «σχολάσει» πριν την ώρα της.
