Το ΔΣ της Μαρίνας Κω αποφάσισε να παραχωρήσει προς ενοικίαση ένα γραφείο στην εταιρία transfer K. T. S. Ltd. Όπως αναφέρεται και στο έγγραφο του αποσπάσματος του πρακτικού, η απόφαση αυτή ελήφθη κατόπιν προτάσεως του Προέδρου της Μαρίνας κυρίου Ιωάννη Καλέργη ύστερα από αρκετές διερευνητικές επαφές που είχε ο ίδιος με το σύλλογο Ραδιοταξί Κω στην αιγίδα του οποίου ανήκει η εν λόγω μισθώτρια εταιρεία.
Η μίσθωση του συγκεκριμένου ακινήτου πραγματοποιείται για την καλύτερη εξυπηρέτηση της αυξημένης ζήτησης των προερχομένων απ’ τη Μαρίνα πελατών της μισθώτριας Εταιρίας ώστε οι υπάλληλοι της Μαρίνας να απεμπλακούν (!!!) απ’ το βάρος της πραγματοποίησης κρατήσεων για λογαριασμό της συγκεκριμένης Εταιρίας.
Επίσης αναφέρεται οτι θα απαγορεύεται η είσοδος στον χώρο της Μαρίνας οποιουδήποτε άλλου οχήματος που ανήκει σε ανταγωνίστρια εταιρία διότι προφανώς δεν θα φέρει τα απαιτούμενα δικαιολογητικά, εξασφαλίζοντας αποκλειστικά προνόμια στην Εταιρία transfer K. T. S. Ltd.
Προς συζήτηση τίθεται βέβαια και το ύψος του μισθώματος το οποίο ορίστηκε στα 400€ μηνιαίως, χωρίς να λάβει χώρα κάποια πλειοδοτική διαδικασία, τη στιγμή μάλιστα που ένας αντίστοιχος εμβαδού επαγγελματικός χώρος ενοικιάζεται στην πόλη της Κω έναντι υπερδιπλάσιων ποσών. Είναι λοιπόν ν’ απορεί κανείς με το ιδιαιτέρως χαμηλό μίσθωμα που ετέθη για το συγκεκριμένο χώρο και μάλιστα εντός μιας Επιχείρησης όπως η Μαρίνα Κω, η οποία απευθύνεται σε ένα πελατειακό κοινό μιας ικανής οικονομικής επιφάνειας.
Σαφώς εγείρονται ερωτήματα όσον αφορά τα πλαίσια μέσα στα οποία ελήφθη αυτή η απόφαση από το ΔΣ της Μαρίνας, άνευ ανοικτού διαγωνισμού και συμμετοχής και άλλων πιθανών ενδιαφερομένων ιδιωτών – ενοικιαστών πέραν της συγκεκριμένης εταιρίας.
Ερωτήματα εγείρονται επίσης και για το κατά πόσο -όπως αναφέρει και το έγγραφο-, οι υπάλληλοι της Μαρίνας ήταν επιφορτισμένοι πέρα απ’ τα καθήκοντά τους να διεκπεραιώνουν και κρατήσεις ιδιωτικής εταιρείας και μάλιστα σε σημείο που να παραπονούνται για τον βαρύ φόρτο εργασίας.
Προφανώς και πρέπει οι Δημοτικοί Οργανισμοί να υποστηρίζουν τις τοπικές επιχειρήσεις, αρκεί αυτό να γίνεται μέσα σε συνθήκες υγιούς ανταγωνισμού, δεοντολογίας και ισονομίας.
Θέτουμε λοιπόν το εύλογο ερώτημα. Τηρήθηκαν αυτές οι συνθήκες στην συγκεκριμένη περίπτωση;
Εδώ η εν λόγω απόφαση όπως αυτή έχει αναρτηθεί στο diavgeia.gov.gr :
